Z PTSD

 Za oknami słońce, ja siedzę w kawiarni na ściance. Napisałem do dwóch agencji wydawniczych, takich małych, ale nie odpowiedziały jeszcze. Zbieram informacje na temat przygotowania tekstu do druku, bo może wydam na koniec sam gdzieś, w Empiku albo w Amazon. Zobaczę jeszcze. Mam dzisiaj wieczorem paletki w innej hali, zastępczej. Zaczynają się dopiero o 20 i trzeba 15 minut rowerem. Nie chce mi się, ale nie chcę zostawiać Surfiarza samego. Jak mu napisałem, że chyba nie przyjdę, bo zimno, to od razu zadzwonił. Powiedział, że namęczył się na mrozie, przygotowując tyczki, które mają być użyte do powieszenia siatki. Więc przejadę się dzisiaj, ale często tam nie będę chodził. Jakiś dziwny humor mam dzisiaj. Może to dlatego, że zacząłem znowu wracać do przeszłości? To jeden z punktów mojego codziennego programu, popisać trochę o tym, co było.

 Ciekawe, odkryto podobno, na jakim meteorycie aminokwasy, takie, które związane są z życiem, czy wodą. Wiadomo, może być zanieczyszczenie, albo jakiś błąd pomiaru. Z drugiej strony wyjaśniałoby to zaistnienie życia na ziemi. To niezależnie od tego, czy ktoś wierzy w boga, czy nie. To znaczy, takie odkrycie nie wyjaśnia skąd bierze się życie w ogóle, ale przynajmniej wskazuje na to, że może nie powstało bezpośrednio na ziemi, czy jakoś tak. Moja książka przeszła pierwsze redaktorskie czytanie. Płacę redaktorce za to, więc nie narzeka ona specjalnie na zawartość, ale stara się mój tekst wygładzić. Uważam, że dobrze jej to wychodzi. Zastanawiam się, czy dać tę książkę wydrukować, czy wydać ją na razie jako e-book. Poza tym to muszę z kimś pogadać, ile to wszystko zachodu kosztuje i jak to wygląda. Mój umysł krąży na różnych poziomach abstrakcyjnych, włączają się różne wzorce myślenia. Uważam, że interesująca jest obserwacja tego, choć stan, w którym się znajduję, nie zawsze jest przy...

Chyba z tydzień nie byłem na ściance. W sobotę mi się nie chciało, bo zimno było i w ogóle. Poza tym to miałem jakieś urzędowe sprawy do załatwienia, nad którymi musiałem się zastanowić. Nie wspomnę już o dentyście. Ogólnie, to zimno mi nie przeszkadza, jak mam jechać na ściankę, ale jak mi się nie chce, to powoduje, że mi się jeszcze bardziej nie chce. Dzisiaj było powyżej zera, więc w rękawicach do snowboardu dało się wytrzymać. Jak będę w domu, to wstawię te zdjęcia. Wreszcie sobie jakiś program zainstalowałem, za pomocą którego łatwiej mi kopiować i przesuwać zdjęcia, także usuwać te meta-dane. Mam małe mieszkanie, w którym sam nie mieszkam, ale co nieistotne tutaj. Lokatorka jest Polką i strasznie gadatliwa. Dałem to mieszkanie wyremontować, bo był grzyb. Nie wiadomo w sumie, skąd się brał. W zeszłą środę wróciłem wymęczony od dentysty, czyli z obolałą i na wpół znieczuloną gębą. Telefon dzwoni. "Grzyb jest znowu" - mówi ta Lokatorka. Myślałem, że się poskładam. Pojechał...

 Ale ten czas leci. Jutro muszę do dentysty. Ma mi zakładać korony na dwa zęby. Masakra. Najpierw je musi zeszlifować. W ogóle mi się ten pomysł nie podoba, ale takie życie. Byłem nawet u innego dentysty, po drugą opinię. Tak bywa, człowiek się trochę sypie. To tym bardziej że zgrzytam zębami w nocy. Jestem na ściance. Mam coś lekko z plecami, więc na ostrożnie. Coś sobie lekko nadwyrężyłem tydzień temu. Oddałem książkę redaktorce w poniedziałek. Dlatego większy luz, bo już nie mogę jej poprawiać. Wziąłem się za to za czyszczenie mailowej skrzynki pocztowej. Muszę zrobić nadpłatę za podatek, za rok 2021, bo mój księgowy zapomniał zrobić zlecenie za mnie. Takie życie. Nie mam ochoty, bo kto miałby, ale zapłacę i będzie spokój. Powoli zaczynam się rozglądać za pracą, zleceniem. Czas kończyć artystyczny okres życia. Byłem na koncercie muzyki klasycznej. Wrzucę może zdjęcie, jak będę w domu. Fajne to było, bo pomagałem muzykom, więc miałem dostęp na zaplecze. Też się jak artysta poczuł...

 Życzę wszystkim odwiedzającym wesołych, słonecznych i spokojnych Świąt! Siedzę sobie w domu, środa, pierwszy dzień świąt. Obudziłem się koło czwartej nad ranem i stwierdziłem, że wstanę. Bo albo bym się miał wysilać, żeby zasnąć, albo mogę siąść przy biurku, popracować trochę nad książką. Kiedyś bałem się siadać do biurka. Teraz jest inaczej. Wiem mniej więcej dlaczego tak się to zmienia. Wygląda na to, że moja autoterapia działa, to znaczy, wykorzystuję uzależnienie od kawy. Za oknami ciemno, ale jakieś ptaki ćwierkają. Myślę, że to sikorki, sprawdzałem kiedyś. Idę potem na ściankę. Tu mało kto się świętami przejmuje, to znaczy, ludzie się spotykają z rodzinami, ale nie ma świętobliwej atmosfery. Idę dzisiaj na ściankę, bo pewnie będzie mniej ludzi. Jutro się chyba wszyscy zwalą. Nawet sporo osób złożyło mi życzenia świąteczne, co mnie oczywiście miło zaskoczyło.

 Nie wiem, czy wspominałem, ale znalazłem redaktora do mojej książki, czy może redaktorkę, wsio ryba. W każdym razie, jest to ktoś, kto wydaje się w miarą konkretny i pracuje dla czasopisma popularno-naukowego. Rozmawiałem z innymi redaktorami i ten miał od razu jakieś uwagi do tego, jak można by poprawić mieszankę autobiograficzno-popularnonaukową. Ja siedzę nad wstępem do książki, bo mi się nie podoba. Zostawiłem resztę tekstu, bo kręcę się w kółko, takie mam wrażenie. Zadzwoniłem do Australii, żeby zamrozić swoje ubezpieczenie zdrowotne, za które ciągle coś tam płaciłem. Niewiele, ale zawsze coś. Kosztowało mnie trochę wysiłku, mentalnego, żeby to zrobić. Staram się poukładać niektóre rzeczy w głowie. Chciałem odpisać tej PT (psychoterapeutce), która mnie nie chciała. To znaczy, nie chciała pracować ze mną. Ona mi odpisała całkiem miło, więc też na zakończenie chciałem jej coś napisać, coś więcej, ale nie mam do tego dzisiaj zdrowia. Zacząłem pisać już chyba w poniedziałek, czy ...

 Byłem na psychoterapii. Pogadaliśmy, w sumie, to bardziej o moich lękach, szczególnie o tych z dzieciństwa. Na koniec się pożegnaliśmy i ona powiedziała, że zadzwoni w piątek, bo chce się zastanowić nad naszą współpracą. To była środa. Zadzwoniła w piątek, że nie do końca to widzi. Czyli, że nie będzie ze mną współpracować. Nie zapytałem o powód. Życzyliśmy sobie miłej niedzieli, czy jakoś tak. Po rozmowie z moimi kumpelkami stwierdziłem, że napiszę do niej jednak i zapytam o powód, czy to osobisty, czy zawodowy. Nie chce mi się wiele o tym pisać, ale ugryzło mnie to. Z tym że wygadałem się z kumpelką i potem poszedłem na sport. Po sporcie sauna. Gdzieś po drodze emocje zniknęły. Warto się trochę poruszać.