Ecstasy (MDMA) w celach terapeutycznych?

Wybrałem się na ściankę, żeby przejechać się trochę na rowerze i zatankować witaminę D. Poza tym, to w soboty pogadam przeważnie z jednym, czy drugim kumplem. Coś się tam też poruszałem, ale bez przesady. Ćwiczyłem nadgarstek i trzymanie w jednej ręce ciężaru, na takim trójkącie, może zrobię kiedyś zdjęcie. Siedzę sobie teraz w kafejce, przy kawie. ☕

Rozmawiałem wczoraj z kimś na temat użycia ecstasy w celach psychoterapeutycznych. Ecstasy to inaczej MDMA (3,4-Metylenodioksymetamfetamina) – organiczny związek chemiczny. Zsyntetyzowany został po raz pierwszy w 1912 w laboratoriach niemieckiej firmy Merck. Ciekawe, w jakim mieście.

Nie jestem za niekontrolowanym używaniem ecstasy, tym bardziej że jej tabletki mogą zawierać różne szkodliwe domieszki. Chodzi mi bardziej o świadome użycie jej, a dokładniej mówiąc MDMA w celach terapeutycznych. Słyszałem, że w USA staje się ono coraz bardziej popularne, muszę poczytać więcej na ten temat.

Jak może działać takie MDMA, użyte w celach terapeutycznych? Zacznijmy od tego, że podwyższa ono poziom serotoniny, dopaminy, a także paru innych neuroprzekaźników. Jak wspomniałem kiedyś, serotonina bierze udział w procesach uczenia. Nie tylko wzmacnia pewne skojarzenia, dlatego ktoś nauczy się bać osy albo węża, gdy ten go ukąsi, ale także może przyczynić się do osłabienia innych połączeń, czyli do osłabienia lęku. To oczywiście, teoretyczne rozważania bazujące na badaniach na zwierzętach. Mimo wszystko podobno niektórzy psychoterapeuci, czy psychiatrzy z USA potwierdzają pozytywne wynik terapii wspomaganych MDMA.
O serotoninie wspomniałem też w jednym z moich poprzednich blogów (https://niebieskipiasek.blogspot.com/2025/08/serotonina-i-recycling-takze-leki.html).

Jak na razie, to stosuje się MDMA czy inne podobne środki na cały mózg. Tak, jak ma się to z lekami SSRI (selektywne blokery wchłaniania serotoniny). Gdy jednak wiadomo, o jaką część mózgu chodzi, o jakie połączenia neuronowe, to można by zastosować MDMA lokalnie. Przyczepić ją do jakichś małych cząsteczek i te potem przekierować, za pomocą na przykład pól magnetycznych, w odpowiednie obszary mózgu. To wszytko oczywiście pod kontrolą za pomocą skanu komputerowego.

Dlatego istotne jest też lepsze poznanie obszarów mózgu odpowiedzialnych za określone funkcje umysłowe, także pamięć. W niej to bowiem przechowywane są reakcje emocjonalne, jak strach przed osą czy pająkiem. Już dzisiaj można dostrzec, które partie mózgu reagują na określone wspomnienia czy obrazy, obserwując to na ekranie, używając różnych metod skanu mózgu.

Nie chodzi o "czytanie myśli", czego się część osób zapewne obawia, ale o rozpoznanie problematycznych obszarów. To jak ze zdjęciami rentgena, czy skanu komputerowego reszty ciała. Stosuje się je już standardowo, do wykrywania na przykład złamanych kości. Z tym że skany mózgu już teraz stały się standardem diagnostycznym, na przykład u pacjentów po udarze mózgu (jak wylew krwi do mózgu). Podejrzewam, że kiedyś ludzie obawiali się powyższych technik. Za czasów Leonardo Da Vinci nie wolno było przeprowadzać sekcji zwłok, bo ciało było nienaruszalne. Świat się zmienia.

To byłoby znowu motywacją, do lepszego poznania własnego mózgu, by móc sensownie dyskutować z lekarzem, czy psychoterapeutą na powyższe tematy. To także, gdy chodzi o uszkodzenia mózgu, jak w przypadku udaru, albo po wstrząsie mózgu po wypadku samochodowym. Gdy wiem, która część mózgu ucierpiała, łatwiej mi szukać informacji na temat jej funkcji i metod rehabilitacji. Nie chodzi o zastąpienie lekarza, specjalisty, ale ogólne pojęcie. W przypadku złamania nogi albo udaru serca, ludzie orientują się, o co chodzi. Podstawowa wiedza o budowie własnego ciała jest niewątpliwie przydatna, dlaczego z mózgiem miałoby być inaczej. 
Dotyczy to także takich chorób jak Parkinsona czy Alzheimera, które próbuje się przyporządkować poszczególnym obszarom mózgu, a także poznać mechanizmy ich powstawania, zapobiegania i leczenia. To choroby związane są często z wiekiem osób,, u których występują, a społeczeństwo starzeje się, dotykają więc coraz większej grupy ludzi.

Może zacznę robić samemu ilustracje do moich blogów, bo nie mam odpowiednich pod ręką, a obraz podobno powie więcej, niż tysiąc słów. 

Nie mam fajnej ilustracji, a nie chcę powtarzać, to dla relaksu, bo temat ciężki, górski widoczek.

Nie zalecam nikomu eksperymentów na własną rękę z ecstasy, bo może to mieć skutki uboczne, nawet wtedy, gdy ma się pod ręką w miarę czyste MDMA, a nie zanieczyszczone, czyli takie, jakie można czasami pokątnie kupić na rynku. Podobno w niektórych tabletkach ecstasy nie ma wcale MDMA, mówi Wikipedia (niemiecka). Z tego co słyszałem, niektóre narkotyki z ulicy zawierają nawet strychninę, albo jakieś syntetyki, po których także ma się kopa, więc może nie dostrzega, że nie było to ecstasy. Przedawkowanie tych "dodatkowych" substancje, ale także MDMA, może mieć skutek nawet śmiertelny.

Chętnie odpowiem na blogu na Twoje pytania, ale też zareaguję na krytykę lub opinie, bo sam ciągle się uczę. A człowiek uczy się na błędach (podobno).😁

Jak zwykle, polecam moją książkę; w której opisuję między innymi, czym są receptory, neuroprzekaźniki i jak działa pamięć. Linki do książki znajdują się także na marginesie z boku.