Z PTSD

Tak sobie siedzę w kafejce, tym razem bez cappuccino. NB (narkotyk B) trochę uciekła w przeszłość, nie wiadomo jak daleko. Zastąpiło ją może trochę pływanie, trochę TT, a może nic jej nie musi zastąpić. Zaczynam sobie zdawać sprawę jak na mnie niektóre dziewczyny działają. Czasami powodują bezradność, czasami nieśmiałość. Czasami nie wiem co powiedzieć, żeby nie zabrzmiało głupio. Ale przyglądam się temu. Póki sezon się nie skończył, to chodzę na basen. Czasami wskoczę do wody i płynę wzdłuż dna, próbując różne rzeczy, aż do momentu, gdy orientuję się, że mi oddechu zaczyna brakować. Nie wpadam w panikę, nie wypływam też gwałtownie, po prostu powoli płynę dalej, starając się dotrzeć do powierzchni, trochę się przy tym może dusąc. W wodzie nie czuję tego ciężaru na piersiach. W wodzie jestem jakiś inny, wolny, gdy po prostu sobie płynę, nie próbując cudować i płynąć szybciej, niż mi na to technika pozwala. Widzę dziewczyny w bikini i czuję smutek, że są tak daleko. Tak, jakbym nigdy z ż

Goniłem dzisiaj mój lęk, a potem on mnie trochę do ściany przycisnął. Tyle, że już wiem, przychodzi i idzie sobie. Więc nie napisałem do NB (narkotyku-B). Nie napisałem do nikogo. Wiem, że NB gra sobie ze mną i nie chcę być myszką, to ja wolę być kotem, jeśli ktoś ma być kotem, ale, tyle co do teorii. Szukam reguł życia, nie chcąc przekroczyć progu, który mnie znowu w coś wrzuci, "narkotyki", albo pozostawi bez broni. --- Uzależnienie od muzyki Grał na niej, jak na instrumencie, tworząc melodię i przysłuchując się powstającej muzyce. Przebiegał dłońmi po płaszczyznach jej ciała, wypukłościach, zagłębieniach, miejscach gładkich, chłodnych, delikatnych, wilgotnych, gorących, tulących się do jego dotknięcia lub uciekające od niego, tylko po to, by je gonić. Jak według kanonów fugi. Wsłuchiwał się w dźwięki jej oddechu, cichego westchnienia wzbudzonego przypadkowym jakby dotknięciem. Czasami w harmonijny ruch, będącym przedłużeniem muśnięcia palców lub wnętrza jego dłoni. Towarzy