Czat to siada

W sumie, to nie miałem zamiaru to otwierać towarzystwa do czatu, ale, coś takiego wyszło. Chyba zacznę prosić piszących, żeby, w miarę możliwości, nie pisali jednego zdania w każdym komentarzu, ale poskładali sobie myśli, i napisali może jeden, albo parę, ale dłuższych ;o) No, mam wreszcie internet w kafejce, znowu. Spotkałem się z kumpelką, nie będę podawał nawet akronimu, bo to zwykłe spotkanie. Była z dzieckiem. Właściciel kafejki zrobił trochę minę, bardziej radosną niż smutną, zna mnie już trochę. Wczoraj byłem tu z DzN (dziewczyna z namiotu). Tak pogadaliśmy, z DzN. Nawet mi maila napisała dzisiaj rano. NB coś się nie odzywa, ale jakoś powoli mi to wszystko przechodzi. Zmęczyła mnie ta pogoń za nią, a potem trzymanie się z dala. Teraz ona mi nie odpowiedziała, więc sobie czekam, spokojnie. Kiedyś bym sprawdzał co chwilę i miał może flash-backi ;o) I to poskładałem sobie może parę myśli. Fakt, stwierdziłem kiedyś, że chciałbym napisać o tym, co przeżyłem, w sensie terapii i czego się nauczyłem. Bo może się to komuś przydać, lub spodobać. Ja długo nie wiedziałem co się ze mną dzieje. A nawet jak się wie, to trudno chyba sobie z tym czasami poradzić, w sensie znalezienia jakiejś metody, czy drogi, do poprawy sytuacji. Nie wiem, gdzie w tym momencie jestem, w jakiej części tej drogi, ale jak już wspomniałem, czuję się lepiej. Przy okazji zacząlem widzieć, oczywiście czasami tylko, problemy, które inni ludzie mają. Ktoś się tak, albo inaczej zachowuje, czy co mówi, pisze i myślę sobie, "a, to znam". Czasami trafiam w sedno, czasami nie, i tyle. Idę po prostu na ryzyko i jeśli lubię tą osobę, to mówię jej to, co uważam, że chcę powiedzieć. Nie ma co mówić od razu wszystkiego, na raz, bo wiem, że to może zranić i odrzucić. W sumie, to nie wiem, o czym chciałem pisać, ale chciałem nową notkę wstawić ;o) co mi się niewątpliwie udało ;o)