Szkoła I

Ja znowu przy cappuccino, byłem popływać, po tym, jak cały dzień uciekałem przed moimi myślami oglądając serial "Two man and a half", czy coś koło tego. Ale pływanie dobrze mi zrobiło. Pływałem przy linach, czasami przymykając oczy. Tak sobie pływam, 1000m, potem jeszcze trochę. To wypłukuje stres.
-->
Jestem zakochany w dziewczynie ze szkoły. Ona mnie
oszałamia, swoją urodą, uśmiechem, ciepłem. Nie daje mi tego ciepła, ale je czuję, tęskniąc za jej bliskością, odurzam się jej widokiem, i
staram się ją przypadkowo spotykać. Czyli cały repertuar. Widzę
ją, w kolorowej sukience, w czerwonym sweterku, gdy stoi w autobusie
i ja ją nieśmiało zagaduję, czy by się ze mną nie umówiła.
Oczywiście, nie byłbym sobą, gdybym się jej nie zapytał na
okrętkę, w stylu, „co byś na to powiedziała, gdybym Cię
zapytał...”. Kręci nosem, że nie. Od razu rezygnuję. Do głowy
mi nie przyjdzie, żeby powalczyć trochę. Uciekam gdzieś w głąb
moich marzeń na najmniejszy znak odmowy. By potem znowu kiedyś
bezradnie próbować. Marząc o niej latami. Spotykam ją czasami,
czasami idziemy razem ze szkoły, razem z jej koleżanką, której
się chyba podobam. Ale ta druga nie jest dla mnie ważna, choć też
ładna, inteligentna i dobrze nam się gada. Ja szukam czegoś, tego
zagubionego ciepła, i sam nie wiem o tym.
<--

Komentarze

  1. Ola25 stycznia 2010 17:30

    Ciekawie to opisałeś, tym bardziej plus dla Ciebie - bo mężczyźni rzadziej przyznają się do swoich uczuć.
    Walcz o to. Choć czasem idealny obraz Ukochanej pęka jak bańka mydlana przy bliższym poznaniu (wady, których nie znosisz) ale jest też opcja, że zauroczysz się jeszcze mocniej. Nie sprawdzisz - nie dowiesz się :) Powodzenia :)

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish25 stycznia 2010 17:34

    To była dziewczyna z przeszłości, w tym momencie nie walczę o żadną, albo nie bezpośrednio :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej