Niechciane emocje

To dziwne uczucie, gdy jestem blisko kogos, kto jest tak daleko, jak na koncu swiata. Choc wolal bym bym na koncu swiata, wtedy czulbym moze tylko smutek, nie zapieralo by mi oddechu, nie trzymala by mnie jakas anomalia grawitacyjna w miejscu, nie pozwalajac odejsc.
Ale nauczylem sie, ze nie warto robic z siebie idioty i szukac bliskosci kogos, kto mnie nie chce.
"Nauczylem sie", to chyba za duzo powiedziane, staram sie po prostu normalnie odejsc, jakby mnie nic nie ciagnelo do tej osoby, jakbym nie chcial byc po prostu blizej, dotknac jej.
I nawet nie wiem, dlaczego to ona, a nie taka, ktorej ja sie podobam.
Nie, zeby tylko ona tak na mnie dzialala.
Co budzi ona we mnie, dlaczego jest to tak podobne do leku? Moze dlatego, ze to adrenalina?
Przypomnialo mi sie wczoraj, jak siedzialem kiedys na lozku, jak bylem maly i mialem nadzieje, ze mnie krewni z domu zabiora. A oni tylko zartowali, wiem, tak, jak to sie po prostu mowi.
A ja siedzialem wieczorem, moze dziewieciolatek i czekalem, az mnie ktos z domu wezmie.
Oni, ci krewni, dali mi troche pieniedzy. Banknot moj stary oczywiscie wzial, wiadomo, zostaly mi drobne, jak slad po innym swiecie.
Ciekawe ile dzieciakow mialo takie popieprzone dziecinstwo. Pewnie wiele, i pewnie wiele mialo jeszcze gorsze. Ale mysle, ze jak sie dzien w dzien o samobojstwie mysli, to jest to w sumie obojetne, czy gorsze, czy lepsze.
Dlatego dobrze mi sie Bukowskiego czyta, odnajduje tam kawalek siebie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej