Ale mi sie robic nie chce...

Co za dzien, tu dopiero poranek, a mnie sie za cholery wstac nie chcialo. Nawet nie wiem dlaczego, jak i nie wiem, dlaczego mi NB (narkotyk B) po glowie chodzi.
Wczoraj jeszcze J napisala, ze idzie sie wspinac, czy przyjde. Niech sie wypcha, ja ide na paletki, tym bardziej, ze jedna hala chyba zamknieta i tlok bedzie.
Motywacja do roboty zerowa. Zastanawiam sie jak sie dobrac do moich lekow. Zrobilem sobie liste malych rzeczy, ktore chce zrobic. Mozliwe, ze nigdy sie tych lekow do konca nie pozbede, wiec musze aproksymowac i nauczyc sie lepiej z nimi obchodzic.
Moze sobie moje tricki pospisuje, jak picie kawy, czy herbaty, bo to pomaga.
Ciekawe, ze moja siostra radzi sobie w pewnym sensie gorzej ode mnie, ucieka w ezoteryke i od rzeczywistosci, bardziej niz ja, choc sama mowi, ze jej bylo lepiej niz mnie. Ale kazden jeden jest inny. Ja mam bardziej analityczny sposob myslenia, choc bardzo pomieszany z emocjonalnym. I gdy emocje mi mowia, ze jest bez sensu, albo, ze nic nie ma sensu, to co, to czasami latwiej mi z tego wyjsc.
Od dawna mialem wrazenie, ze sam sobie noge podstawiam. Ale dopiero jakis czas temu uswiadomilem sobie, co sie za tym kryje.

Komentarze

  1. przepuszczalna8 sierpnia 2011 18:03

    niech się wypcha, idź na paletki:D słodko!

    emocje nas zabijają.. ale za to jakie życie.......

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej