syllogomania, czyli patologiczne zbieractwo

Tak czasami obserwuję sam siebie, jak jakieś dzikie, czy może tylko dziwne zwierzę. Zacząłem oglądać program o "messy", czyli ludziach, którzy zbierają rzeczy i nie potrafią się ich pozbyć. Ja też mam pełno różnych pudeł i kabli, plecaków. Miałem nawet jeden pokój zawalony tymi rzeczami. W sumie, to zainteresowali mnie ludzie w tym programie. Prawie wszyscy mieli jakieś kłopoty w dzieciństwie, trudno im się było z czymś rozstać. Ponieważ oglądałem z internetu, zatrzymałem i wywaliłem parę opakowań. Wiadomo, "każde opakowanie może się przydać", bo to po jakimś sprzęcie. To znaczy, "jakbym musiał odesłać ten zepsuty sprzęt, jakby się zepsuł". A poza tym, to "to pudło dobrze wygląda i może się przydać jak się znowu będę przeprowadzał".
Jakaś logika zawsze się znajdzie, choć zauważyłem, że mam parę pudeł z rzeczy, które już wywaliłem. Fakt, ostatnio musiałem coś wysłać i musiałem kupić pudło. Po co mi tyle małych plecaków, z których parę jest trochę uszkodzonych? Tak sobie myślę, jaką wartość miały by te rzeczy, gdybym jutro miał śmiertelny wypadek? Może tak zrobię, powywalam uszkodzone rzeczy. Przenosiłem się często z miejsca na miejsce, dlatego nie jestem taki zawalony, ale ci ludzie, których mieszkania były kompletnie zawalone, są jakby ostrzeżeniem.
Nic to, pracuję dalej nad sobą, nie wiedząc, czy robię to jakoś, czy się obijam. C0ś mnie dzisiaj głowa boli. Za dużo pewnie siedziałem w domu, bo śnieg, bo niedziela. Z dużo wypiłem herbaty, walcząc z gorącem, czy zimnem, czy bezwładnością myśli.
Wczoraj ścianka i paletki. Jutro paletki. Sport mi dobrze robi, przynajmniej na psychę. Staram się też unikać bolesnych momentów w moim życiu, a przynajmniej lepiej je kontrolować. Staram się też częściej rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, to nie zawsze takie proste.

Komentarze

  1. ~Sofia13 marca 2013 19:59

    Nie Ty jeden masz tą przypadłość zwaną " a może się jeszcze przyda". Dawno temu zbierałam wszystko, bilety, karteczki, stare zaszyty, karty do telefonu, plakaty. A jak już mi się to znudziło to nie, nie, nie wyrzucałam...odkładałam do specjalnego pudła... bo przecież mogło się jeszcze przydać;). Kiedyś jednak zaczęłam się wśród tego wszystkiego dusić i większość wywaliłam...Teraz staram się nie zatrzymywać zbędnych rzeczy, lecz czasem wewnętrzny głos powstrzymuje mnie przed ich wyrzuceniem:D Dziwne to. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish13 marca 2013 22:05

    Istnieje parę analitycznych wytłumaczeń tego "dziwnego głosu" ;)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej