Szukam drogi do samego siebie, oczywiście, że mi się śpieszy.

Tak mi przyszło do głowy, po raz któryś, że nigdy się nie zastanawiałem nad śmiercią mamy. Schowałem to gdzieś do szuflady, albo do wielkiej szafy. Jakoś nie chce mi się do tego wracać, ale może będę musiał, w pogoni za moimi smutkami, PTSD, depresją, samotnością i pogubieniem w różnych światach.
To jedna z niewielu rzeczy, które mnie tak rzeczywiście smucą, tym normalnym smutkiem. Chociaż, czasami też zgubię parę łez przy jakimś filmie, raczej gdy jestem sam. Tak, jakby ktoś nacisnął na guzik i coś się we mnie budzi. Nawet nie wiem, czy lubię to uczucie, nie wiem, dokąd ono prowadzi.
Myślę, że smutne było, bo nie wiedziałem, jak jej pomóc, gdy ona powoli umierała, starając się zachować dobry humor, myślę, że bardziej na zewnątrz. Kiedyś też próbowała się zabić, jak byłem dzieckiem, wtedy pewnie się nie uśmiechała. Mój stary był przy niej w szpitalu, codziennie. Mówiła mi, że nie może tego już znieść, ale też mu nic sama nie powiedziała. Miała lepszy kontakt ze mną, niż z moją siostrą. Moje dzieciństwo było wielkim udawaniem. Tak, że co ona w sumie do końca myślała i co czuła, tego nie wiem. Nie wiem, czy ona sama to wiedziała.
Siedziałem dzisiaj w pracy i jak zwykle, miałem ochotę uciec. Piłem kawę, bo to jakoś pomaga, coś tam robiłem, coś się uczyłem Chińskiego. Gdy mam coś ciekawego do roboty, to zapominam o wszystkim, nie potrzebuję kawy. Tak sobie ostatnio myślałem, że Australia, to taka forma ucieczki. Nie wiem, czy by mi tam było lepiej. Ale tu nie jest mi dobrze, ze sobą samym. Tutaj duszę się, codziennie, walczę z barierami. Skąd na to wszystko brać energię? Sport pomaga, ścianka, paletki.
Jakoś jestem tym wszystkim zmęczony. Mam wiele stopni swobody, ale czuję się jakiś pusty w środku. Wewnętrzne dziecko chciało by może uciec, rzucić się w fale i zapomnieć o wszystkim, po prostu surfować, a może to moje lęki chcą uciec? Tak trudno to wszystko odróżnić. Kiedyś chciało mi się tyle rzeczy robić, myślę, że jak mama umarła, to coś się zmieniło, ale nie wiem co, a może mi się tylko wydaje? Może po prostu potrzebuję urlopu? Może od siebie samego ;)