Depresyjne reakcje na problemy

Pojechałem dzisiaj na surf. W sumie, to nie złapałem żadnej fali, to znaczy, tak naprawdę, bo jakieś tam z pianą łapałem, przynajmniej jedną. Trudno było złapać, przynajmniej mnie, bo albo były dosyć duże, jak na mnie, a jak się już zdecydowałem, to miałem przed sobą z dziesięć, czy piętnaście osób, które musiał bym jakoś wyminąć, tak mi się wydawało. Nawet nie chodzi o wyminięcie, ale pomyślałem, że jakbym poleciał, to ktoś mógłby deską ode mnie oberwać. A taka deska ma dosyć ostre miecze. W każdym razie wylazłem po ponad godzinie z wody i przyglądałem się surfującym, a było ich chyba na obydwu połączonych plażach na pewno z sześćdziesięciu. Zajadałem do tego "fish and chips", czyli rybę z frytkami.  Tam, na wybrzeżu, to lato, tutaj, na kampusie, to prawie jesień.
Dobra, olałem to, bo i tak jeszcze chciałem się dzisiaj wspinać w hali z B. Ale postanowiłem kupić klucz do namiotu na dachu. Mam na dachu samochodu namiot. Rozłożony oczywiście ;) Wiadomo, taki składany, śpi się chyba na dachu, czy coś, jest do niego drabinka. Nie mam go zamiaru używać, bo wolę spać w samochodzie, a denerwuje mnie on, bo to jednak spory opór powietrze. A może mnie on po prostu denerwuje. W sumie, to chciałem inny samochód zamówić, ale nie zauważyłem, że nie mają, więc mam ten. W końcu jadę do miasteczka, bo chciałem klucz do tego bagażnika kupić. B mi powiedział, że te klucze mają numery. Czyli, jak ktoś ma taki bagażnik, na kluczyk, to można kluczyk dać dorobić. Nie będę tu opisywał szczegółów, bo może ktoś wpaść na fantastyczny pomysł ;) W każdym razie google mi pokazał, gdzie jest zakład "locksmith", nawet nie wiem, jak się to nazywa, tam gdzie się klucze dorabia, zakład ślusarski? Łaziłem chyba przez pół godziny, mało co było widać na komórce, na tym googlu, zakładu nie było. Wsiadłem do samochodu, bo chciałem pojechać do innego. Uparłem się. Oczy mnie piekły, bo miałem soczewki. Słońce mnie raziło. Słaby surf mnie denerwował. Małe dziurki po kamieniach na przedniej szybie też mi nastroju nie poprawiły. W sumie, to może nie takie małe te dziurki, dwie. Ale, poleciałem w zaparte i pojechałem do innego zakładu, to znaczy, mój GPS mnie tam zaprowadził. Dorobili mi ten klucz, robiąc go na poczekaniu. Tyle tego.
W sumie, to nie chodzi mi o kasę, choć pewnie za nią mogłem sobie jaką używaną deskę kupić. Gdy siedziałem na plaży, to miałem stary schemat, przechodzące dziewczyny, a ja sam. W sumie, to zaczynam mieć tego dosyć, że nie mam nikogo, choćby tak dla seksu, czyli dla przyjemności. Może to uczucie stanie się na tyle silne, że faktycznie zacznę kogoś szukać.
I gdy tak mi nie wychodzi, to myślę sobie, coś sobie we mnie myśli, że to nie ma sensu. Ale, retrospektywnie patrząc, nie pomyślałem o samobójstwie. Po prostu czułem się smutny i bezradny, jak kiedyś, pewnie. Lata lecą, jestem sam. Muszę chyba zmienić zasady mojego postępowania w stosunku do dziewczyn. Zmienić paradygmat oczekiwań, czyli to, czego od nich oczekuję.
Rano, jadąc na surf, mówiłem do siebie samego. To taka rozmowa, ja z ja. Staram się wracać do tego, co było, do tych emocji, tego mnie, jakiego obraz sobie zrobiłem. Czuję się wtedy bardziej bezpieczny.
Ile to już tak lat mam, że gdy widzę dziewczyny, to czuję, jakby były nieosiągalne, a gdy z jakąś jestem, to przestaje ona jakoś na mnie działać, albo mnie zaczyna denerwować? Czy coś się zmieniło? Nie wiem, musiał bym znowu spróbować.
Gdy mi coś nie wychodzi, to staram się rozmawiać z wewnętrznym dzieckiem. Mówię mu, że to nie ważne. Bo w sumie, taka szyba też nie jest taka ważna. Stać mnie na to, a dlaczego mam sobie przez to urlop psuć? To jakby jakiś wewnętrzny głos w głowie mnie opieprzał. A ja mu mówię "odpuść sobie". Może to głos mojego starego, czy coś? To znaczy, zapamiętane to, co mi stary powtarzał? Tak na zdrowy rozum, to tak. W sumie, to mogłem sobie powiedzieć, że wydam na urlop moją miesięczną wypłatę. Ciekawe, jakby to było. Ale ciągle mogę sobie powiedzieć, że wydam jeszcze jedną czwartą wypłaty. Do końca urlopu zostało trochę więcej niż tydzień. Coś mi lepiej idzie pisanie książki, czy co to będzie. Czasami trzeba się po prostu pokazać, a nie uciekać, cały czas. Więc będę musiał dla treningu zagadywać dziewczyny. Wiem, że czasami mam gadkę, jak mi nie zależy. W sumie, to czasami zagaduję, ale za bardzo się wtedy spinam i przeważnie mam nieciekawe tematy, wiem o tym, wyszedłem z wprawy. Ogólnie, to i tak trudno mi zrobić drugi krok. Więc jest co trenować. Idę zaraz do hali, powspinać się z B.