Nie uciekać przed lękiem.

W sobotę ścianka, między innymi z C. Jedna z grupy obchodziła urodziny, które były parę dni wcześniej, ale było ciasto i jakiś sekt, którego mi się nawet nie chciało spróbować. C trudno wyczuć, mieliśmy się może spotkać w niedzielę, ale na koniec najpierw nie odbierała telefonu, a potem już nawet do niej nie dzwoniłem, jak odpisała "dziękuję", za życzenia urodzinowe, bo miała urodziny. Nie wiem, może nie miała ochoty ze mną gadać, może była z kimś. Z nią nigdy nic nie wiadomo. Ładna jest, to sobie trochę pozwala i ludzie jej to przepuszczają. Ma chyba kłopoty ze wspólnym mieszkaniem z kimś, bo już drugi raz, od kiedy ją znam, odpuściła sobie mieszkanie z facetem. Za pierwszym razem znaleźli już nowe mieszkanie i wypowiedzieli stare mieszkania, każde z osobna, chodzili ze sobą już chyba parę lat. Zanim się wprowadzili ona powiedziała chyba, że nie chce, z tego co wiem, rozstali się chyba, i na szybko szukało każde z osobna mieszania.
Teraz też, mieszkała z facetem, ale wyprowadziła się od niego, znowu szukając czegoś nowego, choć byli ciągle razem, z tego co wiem. Nie pytam się ją o jej facetów, bo zauważyłem, że mi to źle robi ;)

Jakoś mi było spokojnie przez ostatnich parę dni, nawet się specjalnie nie dusiłem. Dopiero dzisiaj, jak poszliśmy z J rano na kawę, gdzie każde z nas wypiło po dwie tureckie herbaty, coś mnie zaczęło znowu dusić. Czy to wpływ J, która we mnie coś budzi, coś z przeszłości, czy może to te herbaty. Ale jak w domu piję herbatę, to tak się nie duszę.
Miło było parę dni się nie dusić. Teraz mi coś leży na klatce piersiowej, ale da się wytrzymać. Z J coś kiedyś miałem, ale nic z tego nie wyszło, ona stwierdziła, że nigdy nie była zakochana. Spotykamy się czasami na kawę, czy na ściankę.
Dzisiaj paletki, ciekawe, czy będzie Chinka-X. W sumie, to nie wiem, czy mi na tym zależy, bo po co kopać się z koniem. Ostatnio miałem trochę stresu z załatwianiem różnych rzeczy, ale myślałem sobie, że nie ma co się za bardzo przejmować, co będzie, to będzie. Przeważnie wtedy się jakoś układa. A nawet jak się nie układa, to i tak się tym za bardzo nie przejmuję. To znaczy, nie tak bardzo jak kiedyś.

Staram się utrzymywać kontakt z wewnętrznym dzieckiem i walczyć z tym, że trudno mi czasami proste rzeczy robić, jak powyrzucać trochę starego graciarstwa z mieszkania, takiego, którego nie mogę normalnie do śmietników, ale muszę na wywóz śmieci. Czy takie tam. Ale przez ostatnie dni nawet było mi lepiej. Robiłem parę rzeczy, zamiast tylko oglądać po raz któryś głupie seriale, czy jakieś programy.
Czasami oglądam programy, źle się przy tym czując, wiedząc, że to forma ucieczki przed tym, żeby coś czuć. Nawet nie wiem, co, może pustkę, może lęk z przeszłości, coś, co czasami pojawia się. A lęk, to czasami tylko dziwne mrowienie na skórze, trudniej się oddycha, trudniej się skoncentrować. Ale to przechodzi. Czasami udaje mi się nie uciekać przed nim. Każdy taki moment cieszy :)