Szukanie wyjścia z klatki i weekendowe depresje

Czasami rano, gdy się budzę, to czuję, jak coś we mnie chce uciec, może przed rzeczywistością, czy cholera wie, może to przeszłość znowu przychodzi. Wtedy trudno się poderwać, coś zrobić, szczególnie w weekend. A jednocześnie, nie mam ochoty tak leżeć, pozwolić, żeby czas i życie przepływało, bez mojego wpływu na nie. Czasami pomaga herbata, czasami muszę na ściankę, bo jestem umówiony.
Możliwe, że po prostu brakuje mi kogoś bliskiego, ale z drugiej strony wiem, że czasami to wcale nie pomagało, a nawet było gorzej. Bo ile można się tulić do kogoś, ucieczka, to ucieczka.
Niepokoi mnie myśl o Australii, zastanawiam się, po co tam chcę iść i na jak długo. Zostawić to tu wszystko i iść w nieznane? A z drugiej strony, to jeśli jest mi tu przez większość czasu źle, to dlaczego nie spróbować czegoś innego. Zawsze miałem w sobie te dwie siły, jedna, by uciec, by zostać tam, gdzie jestem i druga, by szukać czegoś nowego, może po prostu wyjścia z tej klatki, choćby czasami na oślep.

Komentarze

  1. Prince of Pain18 listopada 2013 00:02

    Lęki...
    Przed lękami nie da się uciec. Nie fizycznie. Kilometry nie zrobią na nich wrażenie, bo one będą zawsze z Tobą. W Twojej głowie. Możesz im przeciwstawić się jedynie psychicznie.
    Może uważasz, że znalezienie bliskiej osoby to ucieczka, ja jednak życzę Ci tego :)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. ~eirene18 listopada 2013 14:34

    Australia...? Czasem o niej marzę. Tam może być zupełnie inne życie...:)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~yellowish19 listopada 2013 08:23

    Ano, to właśnie to, co piszę, że nie da się uciec przed czymś, co jest w głowie ;)
    Nie uważam, że znalezienie bliskiej osoby to ucieczka, ale, że często ucieka się w "zakochanie się", czy coś.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish19 listopada 2013 08:24

    Też uważam, że życie w Australii jest inne, ale nie wiem, na ile inne.
    Dlaczego marzysz o Australii, byłaś już tam, czy z tego, co na filmach widziałaś?

    OdpowiedzUsuń
  5. eirene19 listopada 2013 19:51

    Nie, nie byłam, ale dużo słyszałam. Trochę czytałam. Na pewno jest inaczej- jest daleko od Europy a pięknie. Nie jest jeszcze taka "zarażona" życiem europejskim, tempem europejskim, pieniądzem europejskim... Tak myślę. A może bardziej marzę....

    OdpowiedzUsuń
  6. ~yellowish20 listopada 2013 08:38

    Myślę, że Australia nie jest zarażona pieniądzem europejskim, ale amerykańskim, czy azjatyckim ;)
    Fakt, ludzie żyją pewnie trochę spokojniej i bardziej wyluzowanie. To znaczy na przykład też, że łazienki nie są tak luksusowe, jak w Europie. Tyle odpicowanych mieszkań jak w Niemczech czy w Polsce, to aż tak wiele chyba tam nie ma. Ja się obracałem w kręgach wspinaczy, czy turystów górskich. Ci zwracają może większą uwagę na dobry sprzęt, niż na to, żeby nie było nigdzie kurzu w domu ;)
    Byłem też u fryzjera, koło supermarketu, młody chłopak mnie strzygł, taki super mały salonik, ale atmosfera może jak w Polsce gdzieś xx lat temu w małym miasteczku. Trochę, jak ze starych włoskich filmów.
    Australia, to w sumie wyspa i czasami się to chyba czuje.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej