Bez tytułu i bez NB

Byłem na imprezie sylwestrowej, u S. Było nawet fajnie, poszedłem do domu trochę po czwartej, bo nie chciało mi się już tam siedzieć. Wiedziałem, że im dłużej posiedzę, tym bardziej nieprzytomny będę następnego dnia. Od północy tańczyliśmy, ogólnie, to mało kto tam w parach tańczył. I tak, że ludzie tańczyli ;)
W sumie, to mogłem dłużej zostać, ale myślałem też sobie, że trudniej mi będzie do domu wracać, samemu.
Wczoraj nie zrobiłem nic, oprócz tego, że pozmywałem. Dzisiaj rano zauważyłem kłębki kurzu za łóżkiem. Tyle chciałem czasie wolnym zrobić, a tak mało zrobiłem. To znaczy, w domu. Bo sportu to uprawiałem sporo. Nie, żebym od tego tracił na wadzę, może dlatego, że za dużo jem, to znaczy, obżeram się. Ale, tak ze dwa, trzy kilo, to bym mógł stracić.
Wyczytałem znowu, był artykuł online, że sport dobrze robi na depresję. Widzę to też po sobie. Kiedyś więcej biegałem, teraz szukam raczej towarzystwa ludzi, dlatego więcej badmintona. Kiedyś siadywałem więcej po kafejkach, z notebookiem, teraz, bardziej w hali. W sumie, to mogłem chociaż iść popykać w bilarda, ale nie zrobiłem nic. Obejrzałem parę filmów, chińskich, z angielskimi napisami. Męczące jest to czytanie. Myślałem, że poprawią mi one trochę humor, ale w większości z nich główny bohater, czy bohaterka, umiera, dla ideału, czy idei. Inaczej, niż w tych filmach z Hollywoodu.
W poniedziałek grałem w paletki. Nawet wygraliśmy z K, przeciwko w miarę silnym, jak na ten klub, graczom. Potem grałem w bowling, lewą ręką. Powoli coś tam wychodzi. W poniedziałek byłem też na ściance. Próbuję się wspinać głównie w VII stopniu. Nie, żebym umiał bez odpoczynku przejść, ale chcę się nauczyć wspinaczki na tym stopniu trudności, bo VI (UIAA) to raczej wszystkie przechodzę. Próbuję też trochę ósemek, czy osiem minus. To wymaga koncentracji. Tej ósemki, którą próbowałem w poniedziałek, nie udało mi się nawet zrobić do końca. Na ostatnich trzech, czy czterech chwytach siadłem zupełnie, może następnym razem, a może wcale. W sumie, to "tylko" VIII- (UIAA), ale brakuje mi też chyba techniki.
Po raz któryś stwierdziłem, że regularne ćwiczenie pomaga, w paletkach, bo ćwiczę w miarę regularnie technikę na nogi. To znaczy, efektów nie widać od razu, ale po jakimś czasie. Trzeba tylko wytrwałości.

Brakuje mi tej wytrwałości, gdy jestem w domu. Czuję najczęściej chłód i trudno mi się za coś zabrać. Z tym, że kiedyś bardziej się tym przejmowałem, teraz widzę, że mimo wszystko, jakoś coś idzie do przodu. Może nie tak szybko jakbym chciał, może nie całkiem w tą stronę, w którą bym chciał, ale nie chcę się zabić. Dzisiaj rano zastanawiałem się nad tym, czy może było to wczoraj wieczorem. Gdy przez cały dzień nie jestem w stanie nic zrobić, gdy wszystko leży odłogiem, to myślę sobie, że się do niczego nie nadaję. Zastanawiam się, czy jest sens żyć. Ale trwa to tylko chwilę, potem, jakoś sobie odpuszczam. Mówię sobie "Są dobre i złe dni, to był tylko znowu jeden z tych gorszych dni. Trzeba po prostu iść dalej. Stracona walka, to nie znaczy, że nie mam dalej walczyć". Trochę jak na tych chińskich filmach. Oni po prostu walczą. Czasami umierają młodo, ale spróbowali. Ja już, o dziwo, młodo nie umrę. Kto by pomyślał, że tak długo będę żył.

Brakuje mi chyba kogoś bliskiego, ale z ludźmi z paletek też jest fajnie, powoli nawiązują się bliższe kontakty, robimy coraz więcej rzeczy razem. Nie chce mi się jechać do tej Australii, ale myślę, że z drugiej strony, to tego chcę, wyrwać się trochę. Pewnie nie będzie mi tam lepiej, ale pewnie też będzie inaczej. Czuję na piersiach ciężar, to normalny codzienny lęk. Piję kawę, co może nie pomaga, ale jak narkotyk, pozwala wytrzymać.
---

Akurat dzwonił ojciec NB (narkotyku-B), który czasami dzwoni, choć ja raczej nigdy do niego nie dzwonię, może czasami maila napiszę. Po raz pierwszy zapytałem co tam u NB, bo opowiadał, że tam był na święta i o swojej wnuczce, czyli córce NB opowiadał. NB się rozwiodła, już z rok temu. Takie też odniosłem wrażenie, bo w naszych smsach, które wymieniamy dosłownie dwa razy do roku, swojego faceta nie wspomniała. Staram się, żeby to znowu nie wzbudziło we mnie głodu emocjonalnego. Wolę patrzeć w inną stronę, dalej uczyć się Chińskiego, żyć moim życiem tutaj i Australią. Tak do tej Australii na pół roku. Ciekawe, co z tym będzie.
Idę zaraz na ściankę, może spróbuję znowu tej VIII-.