Szukam dalej mojej drogi

Raz jest lepiej, raz gorzej. Staram się utrzymywać kontakt z moim wewnętrznym dzieckiem, z czasami, które wzbudzały we mnie lęki.
Ostatnio coś mi lepiej szło na paletkach, może dlatego, że więcej poćwiczyłem, ale chyba też dlatego, że jestem jakiś spokojniejszy. Kiedyś się chyba bardziej stresowałem, co powodowało, że mi koordynacja i szybkość siadała, robiłem się jakby drewniany. Lotka leciała, a mnie trudno było się poruszyć. Taką sztywność mam czasami, gdy mam ataki lęku. To, że mnie coś dusi, to jedna sprawa, inna, to właśnie, uczucie, jakbym tracił kontrolę nad swoim ciałem. Trudniej mi koordynować ruchy. Po prostu lęki.

Chyba patrzę spokojniej na moje lęki. To schematy zachowania, których się przez lata uczyłem, starając się jakoś przeżyć, w dzieciństwie. Kto wie, może by mnie stary w ataku złości zabił, gdybym wtedy nie uważał, nigdy się tego nie dowiem, ale o takich przypadkach też się czyta. Ciekawe, czy dużo rodziców swoim dzieciom grozi, że ich zatłucze, jak psa.
W każdym razie, choć lubię wracać do domu, to chyba nie do końca czuję się tam bezpiecznie. Łatwo mi siąść do komputera w kafejce, coś tam popisać, niż w domu. Dom, to jakby uciekanie od własnych uczuć i myśli.

Wczoraj ścianka, z C, tą ładną. Niedziela, to dla niej dzień do obejmowania się, w hali. Parę razy obejmiemy się i obu stronom jest miło. Staram się ostatnio więcej VII robić, VI-ki są przeważnie trochę nudne, to znaczy, też męczące, ale nic nowego.

Walczę codziennie z lękami, które najchętniej wepchnęły by mnie do jakiegoś kąta, do sypialni i kazały oglądać seriale, nie myśleć o niczym, nic nie czuć. Dobrze, że lubię sport, to jednak pomaga, tym bardziej, że jestem trochę wśród ludzi, inaczej, to pewnie bym wieczorami sam w domu siedział. Dobrze, że przeprowadziłem się bliżej miasta.

NB (narkotyk-B) coś tam się odzywa, ale nie wywołuje to już we mnie takich reakcji, jak kiedyś. Bo, niby co miała by ona we mnie wywołać. Czasami myślę sobie, że wolę zajmować się wewnętrznym dzieckiem, niż myślami o niej, czy pisaniem do niej. Dobrze jest mieć kontakt, gdy tego potrzebuję, ale gdy go nie potrzebuję, to po prostu do niej nie pisać. Chyba mi z tym lepiej.

Nie wiem, czy więcej bitew przegrywam czy wygrywam, nawet nie wiem, jaka jest punktacja. Szukam dalej mojej drogi.