Być z kimś i nie móc być sobą

Coś padam na nos. Na paletkach byłem coś słabowity, choć dało się wytrzymać. Jak wracałem z roboty, to czułem znajomy nacisk na piersiach.
Dlaczego chcę do tej Australii? Dla zasady. Nauczyłem się, że muszę czasami zmieniać otoczenie, w momencie, gdy zaczynam stać w miejscu, co się chyba w pewnym sensie dzieje. Pojechać tam na jakiś czas, przeskoczyć jakieś tam bariery lęku, a innych nie.

Czasami odczuwam stan, że jest mi po prostu dobrze. Ile on trwa, godzinę, dwie, parę godzin? Po prostu taka moja konstrukcja i próbuję ją świadomie zmienić. Mógłbym się obrazić na cały świat, albo zrezygnować i popełnić samobójstwo, gdy jest mi źle. Ale nie mam na to ochoty. Wolę próbować zmienić coś w sobie, skoro świata i tak raczej nie zmienię. Zamiast siedzieć i obrywać po głowie, próbuję coś robić, uczyć się uników. Nie żyć, jak kobiety bite prze mężów, jak mężowie, upokarzani przez żony. W sumie, to o tych ostatnich tak często się nie mówi, ludzie się tylko dziwią, że ktoś taki się zabił. "No jak to...? Przecież miał dwójkę dzieci i żonę". Wiem jak to jest, być z kimś i nie móc być sobą.
Nie mam nikogo, ale też nikt mi nie zarzuca, że nie jestem takim, jakim nie jestem. Tak, jakbym ja nie chciał być inny. Eh, ... szkoda gadać ;)
Ale kontakt z wewnętrznym dzieckiem chyba pomaga :)

Komentarze

  1. eirene19 marca 2014 22:48

    Najlepsze jest w Tobie to, że się nie poddajesz. Gratuluję! :-)
    Co do tych samobójstw... Dokładnie tak jest, że ludzie mający rodzinę są bardziej nieszczęśliwi od tych samotnych... Zastanawiam się tylko dlaczego w tych rodzinach tkwią... Z powodu finansów...? Naprawdę WSZYSTKO obraca się wokół kasy...?

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish19 marca 2014 22:53

    Dziękuję ;)
    Myślę, że nie tkwią z powodu finansów. Przynajmniej nie tak często na zachodzie i nie tak często faceci. Po części, to pewnie wyuczone rzeczy. Jak ktoś jest przyzwyczajony do piekiełka, to będzie w nim tkwił, aż się wypali. Jak moja sąsiadka, w miarę atrakcyjna, nie licząc chyba tego, że na dragach i ma jakiegoś dziwnego faceta, z którym nie jest. A mieszka u innego, nie wiem na jakich zasadach, może koleżeńskich. Myślę, że niektórzy ludzie po prostu próbują przetrwać. Jak psy, wyuczone tego, że nie da się nic zrobić, że tak musi być, nawet, jak jest źle, bo może nie jest aż tak źle ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. eirene21 marca 2014 15:54

    Sąsiadka to pewnie musi mieć po prostu koło siebie jakiegokolwiek faceta. Może Ją tłuc, może wyzywać, ale musi mieć kogokolwiek koło siebie. A porównanie do tych psów może być bardzo trafne.

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish21 marca 2014 22:37

    On jej chyba nie bije, tylko się wydziera. Może ona to lubi ;) Siedzą czasami w tej piwnicy, myślę, że dają sobie po działce. W tym jej mieszkaniu panuje chyba nieziemski smród, bo ma szczeniaki i jak drzwi uchyla, to daje. Nie wiem, jak tam ten główny lokator wytrzymuje i na jakich stosunkach oni tam mieszkają. W każdym razie on nie znosi tego jej faceta ;) Nie dziwię mu się. Eh, ..., ludzie mają życia.
    Ona coś chyba kręci, ale ogrywa miłą i uprzejmą. Mnie się z nią nie chce gadać. Nie lubię gadać z przeciętnymi ćpunami, bo to przeważnie strata czasu. Mają często rozmiękły mózg ;)
    Nie mówię tu o jakichś artystach, którzy sobie narkotykami pomagają, ale są twórczy.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej