Brak weny, do życia. Myśli na temat próby ucieczki

Nie chciało mi się iść pobiegać, czyli biegać i ćwiczyć, ale jakoś się zwlokłem, koło ósmej nad ranem. Znalazłem fajne lekcje do Chińskiego, na temat wymowy i jakieś jeszcze dla zaawansowanych. Dlatego leżałem do tej ósmej w łóżku, oglądając je, wczoraj wieczorem też coś tam oglądałem.
Mam wrażenie, że mi ten Chiński wcale do głowy nie wchodzi. Projektuję to oczywiście na całe moje życie, mówiąc sobie "jesteś do niczego".
Ale, gdy tak spojrzeć na to z innej strony, to znam więcej języków niż przeciętny człowiek, "co oczywiście nie jest absolutnie żadnym wyznacznikiem", dodaje głos w mojej głowie.

Dzisiaj, biorąc prysznic, uświadomiłem sobie po raz któryś, że moje życie emocjonalne, to balansowanie na linie. Czasami przychodzi głęboki smutek, gdy gadałem z jakąś dziewczyną, albo jakąś widziałem i nie podszedłem, to znaczy, zawsze. Czasami przychodzi lęk, coś mnie dusi. Czasami nic nie ma sensu.
Tak lawiruję między tymi uczuciami. Wiem, że jestem tu spokojniejszy niż w mieszkaniu w Niemczech, bo tam przejmowałem się wyjazdem tutaj, zastanawiałem się jak to będzie.

Ale, staram się jakoś trzymać rytmu życia. Postanowiłem sobie, że napiszę coś, jakieś opowiadanie, coś dla siebie. Dla zasady, jak i dla zasady biegam.
To moje poletko treningowe, pisanie czegoś, bo wiem, że to trudne. O dziwo, Chiński jest łatwiejszy, jeśli chodzi o lęk.
Muszę spadać, kafejkę zamykają, choć jest dopiero 14.30. Takie tu zwyczaje.

Przynajmniej jest tu ciepło i codziennie prawie, niebieskie niebo.

Komentarze

  1. ~chomikowa9 października 2014 00:55

    Dlaczego o 14.30 zamykają kafejki? Czy może wszystko tam o 14.30 ma jakąś przerwę...?

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish9 października 2014 07:27

    Niektóre zamykają o 14.30, bo czynne od 7 rano ;) czy coś. To taka mała kafejka. Niektóre zamykają o 17.30.
    W supermarketach większość sklepików zamyka o 17.30, tylko te największe, z żywnością, są czynne chyba całą dobę. Nawet w środku miasta część kafejek zamyka o 17.30, czy 18, włączając w to Starbacks, czy jak mu tam było.
    Potem są raczej bary, czy restauracje czynne.

    OdpowiedzUsuń
  3. chomikowa19 października 2014 21:30

    Czyli tam panuje taki generalny luzik... Nie wracałabym stamtąd ;-)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish20 października 2014 05:40

    Jak się jest na urlopie, to luzik ;)
    Nie wiem, jak to jest, jak tu się pracuje.
    Ogólnie, to Australijczycy się chyba tak nie przejmują wszystkim, ale też są trochę na dystans, jeszcze bardziej chyba niż Niemcy ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej