Poranne dołowanie się

Budziłem się coś w nocy. Poszedłem spać coś po 23, czy coś, jak zwykle oglądałem jakichś kabarecistów. Wkurza mnie, że oni tak bezkrytycznie podchodzą do "migrantów", to znaczy, niemieccy kabareciści. Bałagan w Niemczech, ludzie rejestrują się po parę razy, żeby kasą zgarniać, a część Niemców im jeszcze prawie, że stopy całuje. Druga część podpala ich hotele. Nie umieją znaleźć balansu. Taki naród.

Jedziemy dzisiaj na żaglówkę, A załatwiła jakieś bilety na katamarana. To znaczy płatne, ale taniej. Już dawno nie pływałem, znaczy, żeglowałem. Kumpelka z Niemiec ma 10 metrową żaglówkę, ale jakoś się nigdy nie załapałem. Za młodych lat lubiłem pożeglować.

W nocy i nad ranem miałem głowę pełną pomieszanych myśli, czując w dodatku zmęczenie.
- Nic nie ma sensu -- coś mi mówiło.
- Co ty tu robisz - następna myśl.
- Pisanie ci nie idzie, paletki ci nie idą, nic ci nie idzie - chodziło mi po głowie.
Teraz siedzę sobie tutaj, piję kawę.
- A ch.j z tym - myślę sobie i czuję się przez to lepiej.
Czasami włącza się jakiś taki schemat myślenia. Wiem, że nie idzie mi zbyt dobrze, pisanie zbyt powolne, inne rzeczy też. Ale jak będę się dołował, to nie będzie lepiej.

Komentarze

  1. ~kto2803919 marca 2016 23:19

    Co do balansu narodowego, to w Polsce też raczej dyletanci ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish10 marca 2016 12:02

    W Polsce może i dyletanci, ale nie od razu jest się wyzywanym do nazistów, jak człowiek powie, że nie ma ochoty na milion muzułmańskich uchodźców, rocznie :P

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej