Zrobić emocje w konia
Emocje i rozsądek. Ja ciągle w kółko to samo, ale akurat był artykuł w gazecie o tym, że emocje, to najstarsza część mózgu. Nie doczytałem, przeleciałem tylko, nic tam pewnie nowego, ale dobrze, że się o tym pisze.
Jak komuś odbija, to najczęściej nie kapuje, że mieszają mu się pewne systemy w głowie. Jeden jest odpowiedzialny za logikę, inny na przykład za emocje.
Gdy się to wie, to łatwiej jakoś uczyć się panować nad tym, a przynajmniej wie się, co jest grane. Mózg to nie mieszanka nerwów, ale zbiór różnych center, które czasami współpracują, a czasami sobie przeszkadzają. Jak na przykład emocje na egzaminach. Emocje mówią "uciekaj stąd, bo tu coś groźnie", a logika mówi "rozwiązuj kurna to zadanie, jaki to był wzór na to".
W związku z tym, że emocje chcą uciekać i koncentrują się na niebezpieczeństwie, to zajmują część pamięci operacyjnej, potrzebnej do rozwiązywania zadania, na przykład z matematyki. Dodam tylko, że emocje są silniejsze, z natury, niż logika.
I co z tego? Jak się wie, co się dzieje i człowiek się przygotuje, nauczy paru technik opanowywania emocji, to radzi sobie lepiej. Jedną z takich technik jest powolne oddychanie, inną, mówienie do siebie w trzeciej osobie. Są jeszcze inne.
W sumie, to proste, jak się to wie.
Jak się nie ma pojęcia, jak to działa, to człowiek może się bardziej męczyć.
Chcę się powiesić, a nie nauczyłem się odpowiednio reagować w tej sytuacji emocjonalnej, to może mi się ta próba udać.
Gdy wiem, że zdarza się, że chcę się powiesić, to mogę sobie przygotować protokół postępowania, listę rzeczy, które muszę robić.
Ja się już nie chcę wieszać, ale mam listę na inne okazje. Nie zawsze mi się to wszystko udaje, ale często jednak pomaga. Na przykład to powolne oddychanie.
Tyle, że to też muszę trenować, bo inaczej, to zapomnę o tym. Dlaczego? Bo emocje chcą szybko oddychać, logika może wskoczyć, jak wyćwiczony atleta i choćby w tym tylko próbować zrobić emocje w konia.
Wiem po sobie, że wiele rzeczy muszę jeszcze ćwiczyć, ale niektóre wychodzą, to oczywiście dodaje motywacji, której czasami naprawdę mam niewiele :P
Jak komuś odbija, to najczęściej nie kapuje, że mieszają mu się pewne systemy w głowie. Jeden jest odpowiedzialny za logikę, inny na przykład za emocje.
Gdy się to wie, to łatwiej jakoś uczyć się panować nad tym, a przynajmniej wie się, co jest grane. Mózg to nie mieszanka nerwów, ale zbiór różnych center, które czasami współpracują, a czasami sobie przeszkadzają. Jak na przykład emocje na egzaminach. Emocje mówią "uciekaj stąd, bo tu coś groźnie", a logika mówi "rozwiązuj kurna to zadanie, jaki to był wzór na to".
W związku z tym, że emocje chcą uciekać i koncentrują się na niebezpieczeństwie, to zajmują część pamięci operacyjnej, potrzebnej do rozwiązywania zadania, na przykład z matematyki. Dodam tylko, że emocje są silniejsze, z natury, niż logika.
I co z tego? Jak się wie, co się dzieje i człowiek się przygotuje, nauczy paru technik opanowywania emocji, to radzi sobie lepiej. Jedną z takich technik jest powolne oddychanie, inną, mówienie do siebie w trzeciej osobie. Są jeszcze inne.
W sumie, to proste, jak się to wie.
Jak się nie ma pojęcia, jak to działa, to człowiek może się bardziej męczyć.
Chcę się powiesić, a nie nauczyłem się odpowiednio reagować w tej sytuacji emocjonalnej, to może mi się ta próba udać.
Gdy wiem, że zdarza się, że chcę się powiesić, to mogę sobie przygotować protokół postępowania, listę rzeczy, które muszę robić.
Ja się już nie chcę wieszać, ale mam listę na inne okazje. Nie zawsze mi się to wszystko udaje, ale często jednak pomaga. Na przykład to powolne oddychanie.
Tyle, że to też muszę trenować, bo inaczej, to zapomnę o tym. Dlaczego? Bo emocje chcą szybko oddychać, logika może wskoczyć, jak wyćwiczony atleta i choćby w tym tylko próbować zrobić emocje w konia.
Wiem po sobie, że wiele rzeczy muszę jeszcze ćwiczyć, ale niektóre wychodzą, to oczywiście dodaje motywacji, której czasami naprawdę mam niewiele :P
Komentarze
Prześlij komentarz