Znowu emocje i logika

Coś jestem dzisiaj do tyłu, nawet nie wiem dlaczego. Może zmęczenie, bo spałem przy otwartych drzwiach balkonu? Tu w nocy zawsze jakieś zwierzę jakoś tam hałasuje. W sumie, to lubię zasypiać przy cykaniu świerszczy, czy co to jest. Tyle, że czasami mordę wydrze jakiś ptak, czy oposy hałasują. Te ostatnie to zeżarły w nocy jeden z kwiatków, który współmieszkaniec dostał na urodziny, kaktusa w dodatku. Drugiego obgryzły. Trzeci, ten największy, najwidoczniej im nie podszedł, bo dalej stoi.

W każdym razie, to muszę załatwiać parę rzeczy, jak przegląd techniczny samochodu, zrobić zdjęcia do ogłoszenia.
Dlaczego mnie to tak stresuje? Może dlatego, że większość rzeczy, które muszę robić, mnie stresuje. Z drugiej strony, to jakoś sobie radzę. Zawalam parę rzeczy, ale ciągle żyję.
- Co to za życie - mówi mi głos w głowie, ten który zawsze narzeka.
W każdym razie, to dzisiaj czuję jakoś smutek. Ciekawe.

Nie mam ochoty na ten smutek, czy frustrację. Byłem na siłowni, ale krótko, bo mam zakwasy i w ogóle.
- Jak nie czuć  tego smutku? - pytam sam siebie. - Czy można to wytrenować?
Myślę, że w jakimś tam stopniu pewnie tak.
W każdym razie, gdy mnie teraz łapie niemoc, to często staram się po protu robić swoje i tyle. Wiem, że jakoś tam będzie. Moja logika wie o tym, moje emocje nie za bardzo.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej