Walka i fale.

Siedzę w kafejce, bo łatwiej mi się tu pisze. Byłem najpierw na spacerze, przez lekko zamrożony i zamglony park. Wiewiórek nie widziałem, pewnie siedzą gdzieś w swoich gniazdach, nie dziwię im się. Czasami czuję więcej niepokoju, może ze względu na ilość, czy moc porannego cappuccino, albo zbyt małą ilość płynu? Byłem wczoraj w saunie, może za mało płynu wypiłem. Fakt, w saunie byłem wczoraj dwa razy, raz koło 16, między treningami, potem po 21. Ten ostatni raz to chciałem się po prostu rozgrzać, wejść tam dosłownie na minutę, ale siedziała tam znajoma Rosjanka, więc wdałem się z nią w rozmowę. Muszę przyznać, że brak ubrania wpływa na długość rozmowy. Co się będziemy czarować. Więc trochę się spociłem.

Walczę codziennie, starając się odróżnić zmęczenie, to fizyczne, normalne, od tego powodowane przez lęk. Hormony sterują naszym poziomem energii, tym, czy robimy się śpiący, czy jesteśmy naładowani energią, to dopamina i adrenalina i pewnie trochę innych. Podobnie z uczuciem miłości.
Oczywiście, to nie hormony sobie to wymyślają, bo ich wytwarzanie sterowane jest systemem nerwowym, czyli przede wszystkim tym, co jest w głowie.
Wiedza o tym nie zmienia bezpośrednio faktu, że człowiek czuje to, co czuje. Z drugiej strony ułatwia to kontrolę nad emocjami. Już sama świadomość tego, że to nie czarna magia, to co się w głowie dzieje, ani też jaki urok, to pomaga. Wiem, że oddychając, w miarę głęboko, mówię moim emocjom, że wszystko jest w porządku. Coraz lepiej mi to wychodzi. Moim poletkiem doświadczalnym jest kort. Wczoraj grałem z jednym, czy drugim. Pierwszy raz to przeciwnik był zbyt powolny, ale starałem się myśleć o oddychaniu. Nie miał on szans, więc nie było zbyt wiele stresu. W drugim meczu na początku było wyrównane, ale nie chciałem przegrać, bo wiedziałem, że potem będę się denerwował. Starałem się więc mówić do siebie, a także świadomie oddychać. Zauważyłem przy tym, że wstrzymuję oddech i zaczynam się lekko przyduszać. Oddychanie czyni niejako cuda. Także mówiłem do siebie. Na koniec wygrałem, bez większych problemów, ale miałem więcej stresu. Teraz też czuję stres, ale automatycznie już głębiej oddycham. Tego się już nauczyłem.

Jak mówię, chodzi o to, że zrozumienie pewnych rzeczy ułatwia reakcję na nie. Kiedyś odczuwałem fale emocji, gwałtowne, potrafiłem walnąć pięścią w ścianę. Teraz, po pierwsze rzadko to czuję, po drugie, to jak to przychodzi, to mówię sobie, jak na surfie - Ok, przychodzi duża fala, skoncentruj się - i staram się jechać na tej fali, utrzymując kontrolę, obserwując co robię, co się dzieje.
W sumie, to czasami czuję tą falę, przyszło mi do głowy, w robocie. Wtedy mam ochotę coś palnąć, czy coś napisać, czego bym może potem żałował. Gdy jednak wiem, że jestem "na fali", wtedy staram się trzymać język za zębami, póki ta fala nie przejdzie, co następuje dosyć szybko.
Dlatego uważam, że warto walczyć, eksperymentować, bo człowiek uczy się nowych technik, nowych reakcji. Poznaję lepiej przeciwnika, albo siebie samego.