Z PTSD

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.

 Ale ten czas leci. Ramię mnie boli, temu na sporcie dzisiaj nie byłem. Za to tyję, ale nie mam siły równocześnie pracować nad książką i męczyć się z ograniczaniem kalorii, szczególnie wtedy, gdy mnie ramię boli. Obejrzałem parę programów na temat Izraela i Palestyny. Interesujące. Ludzie zawsze znajdą powód, żeby sobie łby rozwalać. Za to mam nowe opony w rowerze, co nie jest głupie, bo opadłe liście robią się śliskie, a stare opony łyse były.

 Ciekawe, coś nie jestem w stanie pisać komentarzy na innych kontach. Coś mam chyba nie tak z ustawieniem konta. Nie chce mi się szukać. Dzisiaj miałem wrażenie, że mentalnie ruszyło coś z książką. Wczoraj myślałem, że chyba kogoś ugryzę, taki miałem humor. Ramię mnie bolało jeszcze bardziej niż dzisiaj, ale pojechałem do kafejki na ściankę. Tak po prostu, żeby się na rowerze przejechać, świeżego powietrza zaczerpnąć. Tam też trochę z ludźmi pogadałem. Tu silny wiatr. Na wybrzeżu podobno tak silny, czy takie ruchy wody, jakich nie było od 100 lat. Podobno. Może mną tak wczoraj nosiło, bo halny czułem?

 Poniedziałek: Poszedłem na ściankę, po to, żeby trochę wyjść z domu. Fajnie, było, pogadałem trochę z paroma ludźmi. powsipinałem sią ze dwadzieścia minut, wystarczy. Teraz czekam, aż przestanie padać. Radar deszczu mówi, że ma zaraz przejść. Głośno tu jest, moje myśli trochę się gubią, choć mam słuchawki tłumiące hałas.

Sobota: Coś mi się poluzowało w lewym kolanie, to tak pewnie dla odmiany. Nie poszedłem przez to na żaden sport, nie licząc boulderingu. Zobaczymy, jak się to rozwinie, może się jakoś zagoi. W kolanie pewnie znowu coś z łękotką, którą i tak miałem już kiedyś operowaną. Takie życie. Nie chce mi się chodzić po lekarzach. Nawet nie wiem, kiedy mi się to z kolanem stało, bo w sumie robię wiele rzeczy. Poczułem to w poniedziałek, że coś strzyka. Teraz jest niby lepiej, ale dobrze jeszcze nie jest. Obżarłem się wczoraj do rozpuku. Ciągle liczę kalorie, ale to nie pomogło, bo jak przekroczyłem dzienny limit, to olałem limity. Interesujące jest obserwowanie tego procesu. Taki byłem dziwny, że poszedłem nawet wieczorem do sklepu na zakupy, bo od paru dni chodziła za mną kiełbasa. Nie jadłem kiełbasy chyba od roku, czy dłużej. Ogólnie, to czerwonego mięsa już dawno nie jadłem. Pomyślałem, że jak to za mną tak chodzi, to może potrzebuję czegoś, co kiełbasa zawiera. Może też być, że mi po prostu

 Sobota Będę też opisywał według dni, jak Tomek, cały tydzień, czy jak mi się przypomni, bo tak może ciekawiej.  Coś ostatnio nie mam ochoty na saunę. Wolę pojechać do domu, siąść sobie tam na balkonie, poczytać książkę. Interesujące, że straciłem coś ochotę na saunę i ciekawe kiedy to wróci. Może jestem po prostu zmęczony? Zastanawiałem się wczoraj nad tym moim obżarstwem, ale też innymi "głodami". Można być "uzależnionym" od wielu rzeczy. Mechanizm działania takiego uzależnienia widać po reakcjach. Przypomina to trochę zwykły głód. Człowiek jak jest głodny, to myśli o jedzeniu, czasami trudno jest się skoncentrować, co wynika nie tylko z obniżonego poziomu cukru we krwi. Uczuciem głodu i myślami o potrzebie jego zaspokojenia kieruje inny układ niż ten związany z emocjami. Wydaje się, że ludzie zależni od narkotyków biorą je, bo im to sprawia przyjemność. Badania naukowe wskazują jednak na to, że chodzi o "wewnętrzny przymus", podobny do tego związanego z

 Przytyłem znowu, bo nie wiem, czy to ze stresu, czy jakoś inaczej, ale zacząłem się objadać orzechami z miodem. Miodów mam tyle różnych, lipowy, akacjowy, leśny i jeszcze parę. Trudno jest nie kosztować ich regularnie. Poza tym to jak zacznę czasami jeść, to nie umiem tego zastopować. Obserwuję to, bo to ciekawy proces, jakby uzależnienie od narkotyków. Człowiek chce przestać, jest napchany, a nie może. Wiem mniej więcej, jak to działa, przynajmniej z kokainą, papierosami, czy innymi substancjami uzależniającymi. To znaczy, wiem teoretycznie. Potrafię to też u mnie zaobserwować, ten proces, tyle że miód z orzechami nie jest tak szkodliwy dla zdrowia jak papierosy, o ile się nie przesadzi. Istnieją badania naukowe pokazujące, że mieszanka cukru i tłuszczu powoduje, że trudno jest przerwać jej spożywanie. Dlatego część ludzi ma problem z zamknięciem raz otwartej paczki chipsów. Z tym akurat nie mam problemów, u mnie to raczej orzechy i miód.