czwartek

No i nic, Ciekawe, niektorzy ludzie mowia, ze zachowuję się jakbym miał dwie osobowości. Oczywiście, że nie mam, jestem niepoukładany i tyle.
Co znaczy dwie osobowości? Raz jestem taki, raz taki, ale to dosyć łatwe do przewidzenia, wystraczy trochę więcej adrenaliny
i już się robię gadatliwy. Ciekawe dlaczego, ciekawe jaki jestem przez większość czasu, jak worek z kartoflami?
Ludzie posyłają mi zdjęcia swoich "ślicznych" dzieci, które mają z 6 dni, czy ile. Zdjęcia stópek, ale radocha.
Na cholerę mi zdjęcia stóp niemowlaka, że niby takie śliczne? Ja wiem, że dla nich są prześliczne i że ten okres
muszę przeżyć, tyle razy już to było "zobacz jakie cudowne dziecko". Pewnie, jest ich ok. milliarda na świecie,
i każdym z nich mam się zachwycać? Rodzice są dumni ze swoich dzieci, zrozumiałe, bo je "stworzyli", bo
jest kawałkiem ich. Dumni są z siebie samych, że oni tacy wspaniali, czy jak to było. Możliwe, że mi się miesza,
zawsze mogę to na moją drugą osobowość zwalić. Czasami złoszczę się sam na siebie?
Kto na kogo w sumie? Która osobowość na którą? Nic to, kończę z tymi bzdurami...

Komentarze

  1. zmarszczfreda.blog9 lipca 2009 01:43

    to zapraszam jak nie masz co ze sobą zrobić.

    OdpowiedzUsuń
  2. tak,toty9 lipca 2009 01:45

    taki jebaka jak ty to by nawet swoją córkę bzyknął, no nie?

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej