pisanie

Tak sobie piszę, afty mnie trochę do szału doprowadzają. Piszę parę rzeczy na raz, chciałbym je skończyć, pokazać innym, powiedzieć "popatrzcie, to ja, to moje życie, chujowo nie?"
Ale nie skończyłem jeszcze nic. Kiedyś parę rzeczy kończyłem, ale nie podobały mi się tak
do końca i nie były tak do końca o mnie. Z tego wszystkiego co napisałem lubię może tylko parę linijek. Może więcej, nie wiem. Ale pieprzenie. Wspinam się ze śliczną, inteligentną, muzykalną dziewczyną. Zna 5 języków obcych, czyli tyle co ja, ale pewnie zna je lepiej.
Tyle, że za młoda i ma chłopaka. I co? Mam się w niej zakochać, mieć narkotyk numer 2?
Nie tylko heroina, ale też kokainy. Afty mnie gryzą i swędzą, świat mnie drapie i drażni.
Ludzie się mordują na każdym kontynencie, wykorzystują, gwałcą, umierają z głodu. No, w europie może nie, mam nadzieję, że tu mało kto z głodu umiera, chociaż nie jestem tego taki pewny, jak pomyślę o jakichś zapadłych wioskach, czy mieście, gdzie niektórzy ludzie sobie nie radzą. Więc co, czas założyć zbroję i ochronić się tarczą, uważać, że tak jest dobrze.
Bo co mam zrobić. Tylu ludziom jest dobrze, tu w europie, w mieście.
I tyle, jestem pewnie po prostu na głodzie. ;o) ale, czy w to wierzę?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej