Słońce

Tu słońce świecie. NB napisała maila, takiego sobie, nic o emocjach. NA się cieszy, że się jutro razem wspinamy. Może pojedziemy z jakąś grupą w skałki w sobotę. Nie szukam już tak pociechy w pisaniu do dziewczyn-narkotyków.
Dzisiaj rano czułem niepokój, jak ptak zamknięty w klatce? Sam kiedyś użyłem tego porównania, z klatką i potem znalazłem go u Van Gogha. Może by mi się dziewczyna przydała? Taka z krwi i kości, a nie taka "wymarzona i nieosiągalna". Ale ważniejsze dla mnie jest znalezienie drogi do mojego lęku. Nie chcę przed nim uciekać. We wielu bajkach trzeba się ze złym czarownikeim zmierzyć, często okazuje się on być częścią bohatera. To może jego lęk. Kiedyś myślałem, że muszę przed nim uciec, zabić go dużą ilością kawy czy pisaniem do dziewczyn, bo to pomagało. Teraz chcę znaleźć jego źródła, bo to część mnie, ukryta w przeszłości, chroniona bólem. I tak dalej, jak to w PTSD. Pisuję sobie maila z A, codziennie, jednego, lub dwa. Z nią też się wspinam, ale w sumie, to nie wiem, czy nie jest lesbijką ;o)
Piszę to też by próbować pomóc komuś zrozumieć, może komuś kto jest taki jak ja, albo zrozumieć mnie samego ;o). Mnie zajęło to kupę czasu, by pojąć co się ze mną dzieje. Gdy się nazwie smoka po imieniu, to przyjmuje on swoją pierwotną formę, czasami jest to czarnoksiężnik, mały, przygarbiony, czasami pozostaje on smokiem ;o) ale wtedy można go próbować sianem karmić, albo liśćmi mlecza, bo to tylko smok ;o)
Aha, piszę też, bo lubię pisać ;o) jak nie przepadam za rozmowami telefonicznymi ;o)