El hombre

Tak mi się już parę lat temu ten kawałek z Antonio Machado spodobał:
"El hombre es por natura la bestia paradójica, / un animal absurdo que necesita lógica"
Człowiek jest z natury bestią paradoksalną, zwierzęciem absurdalnym, które potrzebuje logiki. W moim wolnym tłumaczeniu ;o)
Coś miałem ciężki dzień dzisiaj, bo nie umiałem się za nic wziąć. Oprócz paru drobiazgów. Ja bym to stanem lękowym nazwał.
Zajmuję się nim, próbuję coś z tym zrobić, albo z tym żyć. Dlatego wylądowałem w kafejce, w której znam właściciela, miła obługę
i mogę tu godzinami siedzieć i pisać sobie. Wiem, "nie każden jeden" ma taki luksus.
I tak cały dzień przesiedziałem oglądając głupie seriale z internetu. Ale czasami są takie dni, albo lata ;o) Tyle, że teraz lepiej wiem, co się ze mną dzieje. Zdefiniowanie problemu to czasami połowa rozwiązania.

Komentarze

  1. marelle17 maja 2009 22:56

    A ja myślę, że zdefiniowanie problemu to zawsze połowa rozwiązania ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish17 maja 2009 23:36

    A mnie się wydaje, że "zawsze", ładniej brzmi, ale bardziej teoretycznie, "przeważnie" się chyba za to eksperymentalnie lepiej sprawdza ;o)

    OdpowiedzUsuń
  3. marelle18 maja 2009 17:33

    "Przeważnie" to takie przedwczesne usprawiedliwianie się, na wypadek, gdyby coś nie wyszło :)

    OdpowiedzUsuń
  4. yellowish18 maja 2009 18:36

    "Przeważnie", to też świadomość własnych granic. Jak się je przekracza, to człowiek ma kontuzję, jak we wspinaniu się itp. Ale też może być wymówką, czasami trudno to rozróżnić. A w tym kraju ze "strasznym językiem" jestem od dawna, jakoś nigdy nie wydawał mi się ten język okropny, chyba, że niektóre dialekty, ughhh ale do Polskiego czy Francuskiego trochę mu brakuje ciepła czasami ;o)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej