Oczekiwanie

Gdy mi smutno, albo dziwnie się czuję, albo za dużo kawy wypiję, to mam ochotę do NB (narkotyk B) napisać. To rzeczywiście jak z narkotykiem. Człowiekowi czegoś brakuje, czuje się smutny, bardziej podatny na zranienie (vulnerable) i wtedy ucieka do tego, co mu daje chwilowe ukojenie. Napisać do Niej, albo zjeść kawałek czekolady, strzelić sobie coś, żeby odwrócić uwagę od tego, co naprawdę boli, albo za czym się naprawdę tęskni. A chwilę potem, dłuższą, lub krótszą, przemija ten moment ekstazy i uczucie pustki, smutku, bólu, czy innych emocji, wraca. I co wtedy? Walka ze samym sobą, by nie sięgnąć po następną dawkę? Albo lepiej sobie powiedzieć, że akurat jest trudniej i przeczekać, próbując robić to, co się w tym momencie da, po prostu żyć? ;o)

Komentarze

  1. Sleepwalker11 maja 2009 23:01

    Czasami to mi jest głupio po raz kolejny sięgać po ten (znaczy mój) narkotyk. Bo wyjdę wtedy na nachalną, upierdliwą i nie wiadomo co jeszcze a wolałabym taka nie być bo przez to kiedyś zabraknie mi tego narkotyku!

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish12 maja 2009 01:20

    Może to na tym polega problem z narkotykiem, my go potrzebujemy, a nie On(a) nas. Inaczej było by to partnerstwo. "Ale skoro ja Jej tak potrzebuję, to pewnie Ona mnie też. Na pewno." Szukanie samego siebie jest chyba trudniejsze, ale daje może więcej niezależności.

    OdpowiedzUsuń
  3. zabojcza-w-uwodzeniu12 maja 2009 11:27

    Właśnie mi uświadomiłeś, że i ja mam swój narkotyk. Taki, do którego codziennie pragnę napisać choć jedno zdanie (niekoniecznie po polsku, bo zawsze mi się wydaje, że wtedy ładniej i dwuznacznie brzmi)... czasami piszę, czasami nie. Gdy napiszę i nie uzyskam odpowiedzi jest mi źle, cholernie źle- wtedy to obiecuję sobie, że to był ostatni raz, że już nigdy więcej, ale potem okazuje się jak słabą osobą jestem, że wcale on nie musi odpisać, wystarczy, że napiszę tylko ja... i wtedy mi lepiej, by zaraz potem przekonać się, że "przedawkowałam"...

    OdpowiedzUsuń
  4. marelle12 maja 2009 18:25

    Rozwiązanie jest takie: wystarczy chcieć. Albo: trzeba chcieć. Dodatek stanowi jeden przyjaciel, który Cię wysłucha, 5 artykułów na temat uzależnienia od osoby i tydzień wolnego na rozmyślanie. Sprawdzony przepis - przechodzi jak ręką odjął.

    OdpowiedzUsuń
  5. yellowish12 maja 2009 22:09

    Moja siostra raz pali, a raz nie. Czasami przez miesiąc, czy dwa nie pali, czasami pali raz na tydzień. Chyba nie uzależnia się od nikotyny. Jedna moja znajoma nie potrafi zerwać. Trzeba jej pewnie do tego dużo więcej energii. Jak to jest z "narkotykami"?

    OdpowiedzUsuń
  6. marelle13 maja 2009 00:05

    Moim zdaniem wystarczy sobie zdać sprawę, że to nie jest miłość. Wyrzucić z głowy te platoniczne bzdury i romantyczność. I spojrzeć realnie..
    Podobieństwa z nikotynowym nałogiem są duże(przynajmniej w moim wypadku). Palę, bo lubię się zaciągać, wydmuchiwać dym, cały ten proces. Nikotyny nie lubię - drażni gardło.
    Z nim bylo tak samo - spotykałam się, bo lubilam, jak na mnie patrzył, jak do mnie mówił, jak mnie dotykał. Ale w obu przypadkach jedyne co zostawalo po zażyciu to gorycz.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej