Telecośtam

Nie wierzę w telepatię, ale pomyślałem sobie, że miło byłoby spotkać DT (dziewczynę terapeuty). Ale ze względu na komplikacje, jakie by mogły wyniknąć z tego rodzaju spotkania, nie podjąłem żadnych prób kontaktu. Nie zaprzeczam, że ciekaw też byłem jej przyjaciółki, która ją podobno odwiedzała. Nie muszę teraz dodawać, że spotkaliśmy się przypadkowo. One akurat wyszły z promu, idąc dosyć szerokim  mostkiem, zatłoczonym ludźmi, a ja szedłem na prom, ale inny, starając się nie nawiązać z nikim kontaku za pomocą metalowych pedałów roweru, czyli patrząc częściej pod nogi, niż na twarze, bo ludzi było jak mrówków, jak wspomniałem, wioska to ponad milionowa, a do plaży blisko. Timing był dość dobry, okienko około 60 sekund, bo każdy w inną stronę szedł. Nie wierzę w telepatię, czy inne, ale gdy coś takiego mi się zdarza, to się poważnie zaczynam zastanawiać na ile statystykę w ogóle pojąłem ;o)

-- ? uzależnienie
Wczoraj na plaży widziałem dziewczynę podobną trochę do NB (narkotyk B), gdybym bym sam, to może bym podszedł, albo jej się lepiej przyjrzał, ale będąc z dwoma dziewczynami, było to utrudnione. To były miłe dziewczyny, patrz powyżej i miło jest być w towarzystwie ładnych dziewczyn, widząc zazdrosne spojrzenia innych facetów. Ale to mam i tak, gdy chodzę się wspinać. Tak naprawdę, to nie o to w tym chodzi, oczywiście, ale ..., zawsze to coś ;o)

Komentarze

  1. Sleepwalker25 maja 2009 18:32

    A ja kiedyś szłam sobie ulicą i myślałam sobie o chłopaku, który kiedyś chodził do mnie do szkoły. Nie znam go i nigdy z nim nie rozmawiałam w sumie nawet rzadko go widziałam. A potem jak wsiadłam do tramwaju to właśnie on tam stał.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej