Otwarcia i zamknięcia

Mój terapeuta ma mi zaraz mój aparat oddać. Muszę się go zapytać, czy jest w sumie ze swoją dziewczyną, z którą sobie maile pisujemy. Koniec balangi, od jutro do roboty znowu. Kumpel z Australii pyta się, kiedy znowu wpadnę. Ja szukam dziewczyny, albo po prostu seksu. Ale jak zwykle, to nie takie proste ze mną, albo sobie coś takiego wmawiam, bo boję się, że mnie ktoś zrani ;o)
Cholera, kto to wie. Ale z NB nie miałem takich oporów, z niektórymi innymi też nie. Może jestem po prostu wybredny?
Wiem, że czasami czuję dłońmi rzeczy, których wiele innych ludzi nie czuje. Wiem to z Shiatsu. Oglądam sobie "America's Next Top Model", oprócz tego "Australia's NTM". Amerykanie są chyba o wiele bardziej agresywni w takich rzeczach. Ale jednym z tych przyszłych modeli jest dziewczyna, która ma lekki syndrom Aspergera, zdiagnozowany jak miała 14 lat. Ja nie mam czegoś takiego, ale podobnie jak ona, myślę chyba czasami po prostu inaczej, albo czuję inaczej, tak mi się wydaje. U mnie to PTSD, które sobie w sumie sam zdiagnozowałem i które potwierdził terapeuta. W sumie, to poszedłem do niego z gotową "diagnosą". Ciekawe, Woody Allen chodził przez 30 lat do psychoanalityka, czasami do 3 razy w tygodniu... Ludzie mają pomysły... ;o)
Cieszę się, że nie mam kontaktu z NB, chwila przerwy. Pewnie, że mnie to smuci, ale, smutek tak nie boli jak bezradność ;o)
Tu słońce wyszło, padało dzisiaj sporo. Jutro do roboty, ughhh, nie chce mi się troche, ale dobrze, że znowu w fajnej grupie ;o)

Komentarze

  1. zabojcza-w-uwodzeniu3 czerwca 2009 19:50

    Muszę się od Ciebie nauczyć tej cierpliwości... i też pomału muszę zacząć odstawiać narkotyk Ka. (czyli moją 1 miłość). Od dziś zaczynam- masz więc współtowarzyszkę swoich dążeń ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej