Poranek

Tu ciągle jeszcze nie jest zupełnie ciemno, chociaż prawie 22.45. Piję chyba za dużo kawy, może za dużo wspomnień. Obudziłem sią o 4-tej rano, o 5-tej poszedłem pobiegać. Za każdym razem jak mnie jastrząb, czy inna skrzydlata bestia próbuje straszyć, nadlatując nisko to tyłu i trzepoczą skrzydłami, atakują go wrony, czy może są to kawki? Pewnie też tam mają gdzieś gniazdo. Mgła snuła się nad łąkami. Zimno było i dostałem chrypki. Teraz jestem rozgrzany, pewnie się trochę spalam, jakby od środka. Przez okno widzę koronę wielkiego drzewa i niebo, wymieniam maile z DT (dziewczyną terapeuty) i myślę czasami o NB (narkotyku-B). Ale ja jestem tutaj, więc po prostu jestem. Terapeuta mówi, że już nie jest z DT, ona nic na ten temat nie mówi. Byłem popatrzeć na salsę, nad jeziorem, w parku, w niedzielę. życie snuje swoje wątki.

Komentarze

  1. eM18 czerwca 2009 12:43

    mieszkam na samym końcu małego miasteczka, zaraz za mną są takie same łąki, wystarczy przejść 100 m żeby dostać się do cywilizacji, i 200 m w drugą stronę, aby stać na środku łąki... w zeszłe wakacje chodziłam tam pobiegać z psem albo wsiadałam na rower
    także mogę sobie wyobrazić to, co Ty widziałeś :)
    ta mgła jest niesamowita, podobnie jak kontrast między rozgrzanym ciałem a chłodem poranka

    OdpowiedzUsuń
  2. zabojcza-w-uwodzeniu18 czerwca 2009 12:49

    No to musicie mieć piękne widoki. I jeszcze ta mgła...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej