Rzeczywistość

Siedzę w kafejce, przy cappuccino, słońce świeci, wieje przyjemny wiaterek. Kiedyś mieszkałem jakiś czas nad Atlantykiem, miałem parę minut na plażę. Dlaczego się stamtąd wyniosłem? Akurat tu facet przechodził, 3 razy w tygodniu sport, poszedł na kontrolę, coś mu źle zrobili i widzi podwójnie od 8 dni. Temu nie chodzę do lekarza, chyba, że do ortopedy. Wczoraj cały dzień prawie z AW. Ale coś nie wiem, jak do niej podejść, czegoś brakuje. Myślę o NB, od dwóch lat, codziennie. Tyle, że ja wiem, że jestem trochę inny. Ktoś powiedział, że Kafka był inny, bo nie znał regół gry życia. Ja też się ich nie nauczyłem i odkrywam je, jak "obcy" ;o) Mam też dosyć tego "uciekania", czuję po prostu ciężar na piersiach i łatwiej mi, gdy oglądam jakieś głupoty, albo uprawiam sport, albo piszę ;o)
Skąd to uzależnienie od NB?

Komentarze

  1. zabojcza-w-uwodzeniu1 czerwca 2009 17:10

    Wolę, żebyś był "inny", niż miałbyś być pospolity :)
    A taka ucieczka w telewizję, sport czy pisanie chyba się sprawdza.
    No a cappuccino to bym chętnie się z Tobą napiła :)

    OdpowiedzUsuń
  2. brudnowski.blog.pl2 czerwca 2009 00:18

    Co jeśli wszyscy rodzimy się niezdolni do życia, kochania i umierania, jeśli tylko udajemy, że potrafimy i jedni robią to lepiej, drudzy gorzej a trzeci wcale.

    OdpowiedzUsuń
  3. yellowish2 czerwca 2009 01:23

    ->brudnowski
    A nic, ale "rodzimy się niezdolni do ... , umierania"?
    Nie bardzo rozumiem, co chcesz przez to wszystko powiedzieć.
    Ale dziękuję za intrygujący komentarz ;o)

    OdpowiedzUsuń
  4. marelle2 czerwca 2009 02:03

    Hm.. skoro udajemy, to czemu cierpimy? Bo jesteśmy kiepskimi kłamcami? Czy dlatego, że tak dobrze nam idzie i mamy wyrzuty sumienia?

    OdpowiedzUsuń
  5. brudnowski.blog.pl2 czerwca 2009 02:40

    Panie yellowish ;)
    umrzeć porządnie - oto sztuka.
    Pani marelle :)
    wg mnie najlepiej oddaje to Pan Woody Allen "Myślę, że życie dzieli się na straszne i żałosne. To są dwie kategorie. Straszne to, no nie wiem, śmiertelne przypadki, niewidomi, kalectwo. Nie wiem jak sobie ludzie dają z tym radem radę, to zadziwiające. A żałosne są życia wszystkich pozostałych. Więc jeżeli jesteś żałosny, powinieneś być wdzięczny losowi, że jesteś żałosny, bo być żałosnym to wielkie szczęście". Interpretuję to sobie w ten sposób, że cierpimy właśnie z przyrodzonej zasady a kwestia udawania, że jest inaczej, to sposób radzenia sobie w tej sytuacji. Ale mogę się mylić.

    OdpowiedzUsuń
  6. yellowish2 czerwca 2009 11:44

    Powiedzmy sobie w ten sposób, W.Allen to komik i też powiedział:
    "I don't want to achieve immortality through my work... I want to achieve it through not dying."
    Dobrze wiedzieć o czym rozmawiamy, w sferach żartu, zgadzam się z Panem brudnowskim ;o)
    Takie wypowiedzi dobrze się sprzedają, ale co mają z praktycznym życiem wspólnego ? ;o)
    Czy foka prowadzi "żałosne" życie, albo wieloryb, czy może kot? Czy one udają, szczególnie koty, jak miauczą w marcu?
    A W.Allen mógł sobie ponarzekać, może nawet żeniąc się z młodszą, o 34 lata, dziewczyną ;o) Za to mu w sumie między innymi płacą ;o)
    A "umrzeć porządnie"? Co to znaczy, jak umiera się nieporządnie? Niepozapinane guziki koszuli?

    OdpowiedzUsuń
  7. brudnowski.blog.pl2 czerwca 2009 15:55

    Dziękuję za odpowiedź na komentarz. Zacznę od tego, że zwierzęta nie mają duszy,
    są wiedzione instynktem i nie działają intencjonalnie. Słowa Allena odnoszą się
    wyłącznie do ludzi, a określenie "żałosne" w moim rozumieniu wiąże się z
    beznadziejnością ludzkiego istnienia (patrz. egzystencjalizm w filozofii).
    Nie każdy musi podzielać tę idee.

    OdpowiedzUsuń
  8. brudnowski.blog.pl2 czerwca 2009 15:56

    I wreszcie "umrzeć porządnie",
    w wymiarze nie fizycznym oczywiście. Wg mnie jest to osiągnięcie pewnego stan
    spokoju i spełnienia. Trud bądź niemożność dojścia do owego stanu nazwę właśnie
    tym "żałosnym" i beznadziejnym aspektem ludzkiego istnienia. Przyznam szczerze,
    że jest to mój prywatny pogląd.
    Pozdrawiam. F.B.

    OdpowiedzUsuń
  9. yellowish2 czerwca 2009 17:21

    Tak sobie myślałem, że o to chodzi w tym "umrzeć porządnie". Wiadomo, do czegoś w tym rodzaju dążą np.joginowie (nirwana). Ale to może przeżyć też może jaka babcia, która ma szczęśliwą rodzinę i uważa, że się w swojej roli spełniła. Ale czy ten stan jest osiągalny, czy jest tylko ideałem, to pewnie kwestia definicji, moim zdaniem.
    Czy zwierzęta mają "duszę", czy nie, to raczej kwestia religijna, w innych religiach (patrz np. reinkarnacja) mają. Reinkarnacja była też uznawana przez kościół do 553 roku, czy cóś ;o) Wiedza internetowa.
    Czy zwierzęta działają instynktownie, a ludzie nie i na ile się ich zachowanie różni, to już szerszy temat. Dla mnie osobiście pouczający jest dosyć fakt, że murzyni, czy inne rasy, nie były uważane za ludzi. Trzymano ich nawet w zoo, tyle, że luzem, koło 1870, nawet w Warszawie, oprócz Hamburga, itp. Patrz "human zoo". Zwierzęta potrafię robić narzędzia, delfiny i niektóre wyższe rozpoznają się w lustrze itp, czyli mają jakiś rodzaj samoświadomości. Alem się rozpisał ;o)

    OdpowiedzUsuń
  10. yellowish2 czerwca 2009 17:55

    To oczywiście o niczym nie świadczy, ale :
    http://nauka.wp.pl/title,Gawrony-potrafia-wytwarzac-narzedzia,wid,11174229,wiadomosc.html?ticaid=1822f
    ;o)

    OdpowiedzUsuń
  11. brudnowski.blog.pl2 czerwca 2009 18:33

    Ciekawy link. To o czym piszesz świadczy o tym w jak wielki znak zapytania wpisuje się życie istniejące na ziemi.

    OdpowiedzUsuń
  12. yellowish2 czerwca 2009 20:02

    Ano, znak zapytania.
    życie na ziemi, życiem na ziemi, ale nawet kościół katolicki nie jest przeciwko teorii wielkiego wybuchu, a my w sumie jesteśmy zbiorem atomów, które się tam kiedyś pozlepiały (według tej teorii), niezależnie od tego, czy posiadamy "duszę", czy nie. Póki co, to jeszcze chyba żaden z ludzi tajemnicy życia nie rozwiązał. To znaczy, nie zbudował sztucznie żywej komórki ;o) z tego co wiem ;o)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej