Zimno

Kurcze, lato, a tu zimno w kafejce i nie mam się do kogo przytulić. Byłem wczoraj na mieście z DT (dziewczyną terapeuty).
DN (dziewczyna spod namiotu) napisała mi maila, że znowu jest ze swoim starym chłopakiem. Może się spotkamy w kafejce w przyszłym tygodniu, a może nie. Z roweru nic nie wyszło, bo CA (Cannabis A) ma problemy zdrowotne, ale nie takie na poczekaniu wymyślone. Wczoraj poszliśmy z tej tutaj kafejki do innej i tam była miła dziewczyna. Jak to dziewczyny. Siedziała ze swoim chłopakiem, gdy na nią spojrzałem, to go pocałowała. Potem wyszli przed kafejkę i czasami łypnęła na mnie a ja na nią, w sumie zupełnie przypadkowo. Jak wychodzili, to powiedziała nam "cześć", na pożegnanie. I zrozum tu naród kobiecy ;o)
Oczywiście, że myślę czasami o NB (narkotyk B), ale nie mam ochoty w ten stary cyrk teraz wchodzić. Ona ze swoim chłopakiem, ze mną gadu gadu, ale na skypie ;o) i nic dalej. Nie chce mi się tego ryzykować. Może jest już zresztą z jakimś innym. Czekam, aż się na nią trochę uodpornię i wtedy może już wogóle nie będę szukał jakiegokolwiek kontaktu ;o)
Cappuccino zimne. I tyle. Zastanawiałem się nad wszystkim dzisiaj. Dochodzę do wniosku, że mam bardziej optymistyczne nastawienie do przyszłości niż kiedyś. Mhmm, bardziej pesymistycznego niż kiedyś, to chyba nie mogłem mieć. Penwie mogłem, oczywiście, ale, i tak dalej. ;o)

Komentarze

  1. cytrynada19 lipca 2009 00:51

    a utrzymuje Ci się taki pozytyw ? czy masz wzrosty i spadki . Z narkotykami jest ten problem że narkomanem jest się całe życie. Ja mam te problem że nie myślę o nim rok dwa , potem spotykam gdzieś i mam rzut adrenaliny , zachowuję się absurdalnie , albo ryj mi się uśmiecha i w konsekwencji odchorowujemy to oboje kolejne miesiące budujac dystans ...bo porozumienie jest trudniejsze.

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish19 lipca 2009 01:40

    Mam wzloty i upadki, ale nie odnoszą się one do NB, bo z nią nie mam teraz kontaktu, ale do mojego życia ogólnie. Na przykład do tego, że nie mam dziewczyny, patrz seksu, od dłuższego czasu. Chociaż nie mam fioła na tym punkcie, jeszcze ;o) chyba ;o) Ale mając świadomość, że mogę wiele rzeczy zmienić, które mi się kiedyś wydawały nie do zmienienia, łatwiej mi przez te "dołki" przechodzić. Nie jestem już aż tak bezradny i zauważam to, co mi znowu siły dodaje. W związku z tym, że w miarę staram się rozumieć, co się dzieje, nie mam uczucia bycia na łasce losu, jak to na przykład w książkach E.Zoli bywało.

    OdpowiedzUsuń
  3. cytrynada19 lipca 2009 02:19

    czasami patrzymy nie -koncepcyjnie . my kobiety.

    dlaczego jak coś robi się abstrakcyjne ablo rozbiezne z normalnym tokiem rozumowania '' - robi się niezrozumiałe .

    OdpowiedzUsuń
  4. yellowish19 lipca 2009 02:42

    ;o) whatever

    OdpowiedzUsuń
  5. Sleepwalker19 lipca 2009 03:04

    Chyba powoli zaczynam się gubić w Twoich dziewczynach :P Jak będę miała więcej czasu to zacznę czytać od początku wszystko :P
    Nie mniej cieszę się, że zaczynasz patrzeć na świat bardziej optymistycznie :)

    OdpowiedzUsuń
  6. yellowish19 lipca 2009 11:54

    ->Sleepwalker rozbawiła mnie Twoja uwaga, ale coś w tym jest ;P

    OdpowiedzUsuń
  7. zabojcza-w-uwodzeniu19 lipca 2009 14:26

    Faktycznie, w jednej notce zawarłeś wszystkie Panie które się przewinęły przez Twojego bloga ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej