Droga jest celem

Tak sobie siedzę w kafejce. Moja znajoma z Inodnezji, który na południu mieszka i której już parę lat nie widziałem, napisała mi "Droga jest celem". Sam to też powtarzam. Ale na tej drodze istnieją uczucia, tęsknoty, małe cele. Jak to wszystko pogodzić. Trochę mnie głowa boli. Może za dużo na basenie siedziałem, za mało płynów piłem, za dużo się w ekran na blogu wpatrywałem. Nie napisałem jeszcze do NB. Tak się powoli zastanawiam, co jej napiszę, ale nie chcę tego z przymusu wewnętrznego robić, nie chcę robić tego, bo przed czymś uciekam. Często czuję lęk. Jak idę na obiad, czasami rano. Coś mi naciska na pierś. Niektóre cele wydawały mi się odległe, niektóre osiągnąłem, nawet już teraz nie wiem kiedy. To znaczy wiem, ale teraz nie wydają się takie trudne. Paru rzeczy jeszcze nie mam, może tych jednych z najważniejszych. Ciągle jestem sam. Nie wiem, co przyniesie przyszły rok. Ale do końca roku mam w miarę spokój, pracę, żadnych nowych celów. Najważniejsze, to spróbować nie być sam i nie uciekać przed lękami, w zakochanie, w "miłość". Lubię pływać, zanurzyć głowę w wodę, mam już okulary do pływania, i pozwolić myślom zniknąć, rozpłynąć się. Widziałem dzisiaj kogoś podobnego do NB, albo parę dziewczyn, do niej podobnych. Może chodzi mi ona teraz bardziej po głowie przez te rozmowy na necie? Narkotyki ;) Napisałem do CA (cannabis A). Po moich ostatnich mailach nie odezwała się, ale ona rzadko się odzywa. I tak, że mi powiedziała, że ma PTSD. Dlatego piszę do niej, niezależnie od tego, że ją lubię :)

Komentarze

  1. tt9 sierpnia 2009 03:48

    nie jestes sam:)

    a to zmeczenie to pewnie przez te 6 h///;)))

    OdpowiedzUsuń
  2. zabojcza-w-uwodzeniu9 sierpnia 2009 11:00

    Najważniejsze, że do końca roku już nie masz żadnych konkretnych celów że masz pracę, że udało Ci się osiągnąć wszystko to, co sobie zaplanowałeś.
    A z miłością, to sam wiesz jak jest- kiedy się jej szuka, to jej wtedy nie ma. Musimy przestać szukać, wtedy sama do nas przyjdzie.
    Tak naprawdę, wszystko, czego pragniemy, to po prostu jeszcze więcej, niż mamy...

    No i te Twoje lęki... Każdy je ma. Dobrze, że są. Dobrze jest się bać, bo to oznacza, że ciągle masz coś do stracenia...

    OdpowiedzUsuń
  3. yellowish9 sierpnia 2009 12:04

    ->z u To są "stare" lęki, mhmm, przeszkadzają mi w robieniu nowych rzeczy, ale chyba ich mniej :) I to mnie cieszy, bo mogę coś z tym robić :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej