Czas pod wodą

Pływam sobie w basenie, raz tak, raz inaczej. Dzisiaj jak przyszedłem, to nie było nikogo, woda była gładka, odbijało się w niej niebo. Rozmawiałem z J, tak, na różne tematy, na tematy flash-backu, czyli uczuć z przeszłości, które się w teraźniejszości, pod wpływem jakiegoś impulsu pojawiają. Wydaje mi się, że gdy emocje te, oddzielone od wydarzenia, które je wywołało, pojawiają się nagle, to myli się je z tymi, które dotyczą rzeczywistości. Impuls pochodzi z rzeczywistości, ale wywołuje on inne reakcje. Wywołuje te, dawno wyuczone. Jak ktoś powiedział, o swojej mamie, że zawsze się dziwił, dlaczego mama pozwalała na to, by ją ojciec bił. Ale jej ojciec też był taki. I dla niej to było normalne. Ona, jako dziecko nauczyła się, że tak po prostu jest. Dlatego nie robiła w sumie nic przeciwko temu, gdy ją mąż bił. Czuła się może nawet bezpiecznie w tej, niewątpliwie bolesnej, ale z drugiej stronie "bezpiecznej" sytuacji. Tak mi to chodzi po głowie i próbuję z tego coś ułożyć, może coś w rodzaju książki, bo jakoś powoli coś się układa w całość. Co innego. DT chyba mnie lubi (dziewczyna, była, mojego byłego terapeuty). L jest może trochę zazdrosna. V się do mnie tuli przy powitaniu i pożegnaniu, a teraz K, z kafejki, po raz pierwszy do mnie dłużej zagadała. Na czym to polega? Już tak miałem czasami, że się coś dziewczyny do mnie podejrzanie często uśmiechały. Może to wpływ pływania? Może jest coś w moich oczach, uśmiechu, trochę "nie zależy mi, bo mam coś, co jest wartościowe"?