Człowiek z Marsa

Jakoś się tak złożyło, że L, moja współmieszkanka, która w pewnym sensie przypadkowo się w moim mieszkaniu znalazła, jak kanarek, który kiedyś sam przyleciał, mnie człowiekiem z Marsa nazwała. Może dlatego, że ja kiedyś tak o moim sąsiedzie powiedziałem ;) Bo ona, jak go pierwszy raz zobaczyła,
wyobraziła sobie, że ma szypułki, jak jakiś UFO-ludek. Z L jest jak jest. Dzisiaj zrobiła śniadanie i poszła na kawę z kimś, nie powiedziała z kim. Wczoraj spotkała przyjaciółkę, czyli nie była to randka. Jestem zazdrosny, bo L jest atrakcyjna. Ale też czasami czuję smutek i bezradność. Obecność L to może pogłębia, ale też pozwala mi się temu lepiej przyjrzeć. Zauważyłem, że łatwiej mi też na ładne dziewczyny patrzeć i nie czuć tego flash-backu bezradności.
Dzisiaj rano przypomniało mi się, że mi ojciec zabronił uprawiać po chyba pół roku karate, bo moja mama moje drzwi z pokoju pomalowała. Czyli ukarał mnie za coś, co moja mama zrobiła. Dziwne.
Może boję się, że mnie L nie będzie lubić, gdy za bardzo ją będę zaczepiał. Albo wstydzę się pokazać moje uczucia, seksualne? Uczę się reguł, zasad. L przypomina mi moją siostrę. Schowana za murkiem. Chyba jednak nieszczęśliwa w środku. Ale ja nie jestem za każdego odpowiedzialny. Daję L masaże, takie po prostu na łóżku, na kanapie i czuję, jak coś się w niej rozluźnia, albo może mi się tak wydaje. Co robić dalej? Dzisiaj się na mnie zezłościła, bo za bardzo sobie żartowałem, a ona się może tą randką denerwowała. Nie wiem z kim ta randka. Piszę, i chcę dalej pisać, ale mało mi się podoba z tego co piszę.

Komentarze

  1. Sleepwalker19 października 2009 23:34

    Myślę, że zauroczenie się w współlokatorce jest trochę niebezpieczne a z drugiej strony ona pewnie uważa Cię za wspaniałego kumpla jak to najczęściej bywa :)
    Wiem, że Ameryki nie odkryłam ale zbyt częste zaczepianie denerwuje.

    Szkoda, że ojciec zabronił Ci uprawiać karate. Ale pytanie ile Ty masz lat, że ojciec jeszcze Ci coś nakazuje?

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish20 października 2009 00:36

    Ano, zauroczenie się jest trochę niebezpieczne i w sumie, to trudno powiedzieć co ona chce. Czy mnie po prostu zaczepia dla zabawy o 23.00, czy czegoś chce. Kobiety ;)
    A co do mojego ojca, który mi zabronił karate, to było to kupę lat temu. Po prostu próbuję sobie przypomnieć jak to było, zrozumieć parę rzeczy. Po co i dlaczego? Bo pewne rzeczy w moim życie mi w ogóle nie pasują, jak lęki, z których sobie kiedyś jako tako nie zdawałem sprawy. Po prostu "nie umiałem się zabrać". Albo zakochiwałem się, najczęściej platonicznie. Bo wtedy można się za takim uczuciem dobrze schować i pływać w marzeniach "gdybym z nią był, to...". I czasami byłem, i było inaczej, nie było idealnie, bo wiele problemów miałem w mojej głowie :) Ucieka się na różne sposoby, ale najczęściej ludzie sami o tym nie wiedzą. Można to czasami rozpoznać po agresji, z jaką się bronią, gdy się zada niewłaściwe pytanie ;) Albo zrobi niewłaściwy komentarz. Nie chodzi mi o obrażanie kogoś, ale L wściekła się, jak ją zapytałem, gdzie jest, gdy rozmawialiśmy przez komórkę. Bo była za często kontrolowana, powiedziała. I tak dalej :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej