Pisanie po raz któryś, J.Chen

Poczytałem sobie o Jacky Chen, nie miał on chyba prostego życia. Gdy miał 7 lat, rodzice oddali go do szkoły z internatem (Chińska Opera). Oni sami wyjechali do Australii, bo nie mogli go ze sobą wziąć, tak mówi Wiki. Podobno był nieźle biedny i dostawał lanie w szkole. Trudno mi opisać jak go widzę, bo go nie znam. Ale chyba wszystkim wydaje się być sympatyczny i unika brutalności w swoich filmach (w miarę).
Przyszło mi to do głowy, bo jest on tego przykładem, że czasami trzeba walczyć, po prostu, dzień po dniu, ćwiczyć, pracować, wierzyć w siebie, czy w to co się robi. Może warto było by być buddystą? Byłem się wczoraj powspinać, miło było, przedtem pobiegać i teraz mnie wszystko trochę boli.
To godzina parek w kafejce. Siedzi ich tu 3 w środku, 1-a na zewnątrz, no i 2 samotnych facetów. Jeden schowany gdzieś w kącie, drugi czyli ja, przy wejściu. DT ma przyjść, mam jej w czymś pomóc i możemy trochę pogadać. To znaczy, ona lubi ze mną rozmawiać i przeważnie ja kończę nasze rozmowy telefoniczne, po dwóch, czy trzech próbach.
Dlatego po prostu nie mam się co zastanawiać, czy robić coś dalej, po prostu muszę robić i patrzeć, dokąd mnie to zaniesie.
Parka koło mnie zaśmiewa się z opowiadania chłopaka, nie wiem, o czym opowiada, nie wsłuchuję się. Są chyba zakochani, ona śmieje się z tego, co on opowiada i czasami kładzie głowę na jego ramieniu. Na tyle, na ile to możliwie, bo siedzą na kanapie, prawie naprzeciwko siebie. Często jest to dla mnie trochę podejrzane, gdy się parki na kanapce za bardzo rozkładają tulą i całują. Pytam się sam siebie, dlaczego nie robią tego w domu, może się tak rzadko widzą? Może się akurat spotkali? Może on ma kogoś? Moja kumpelka boi się, że mąż jakąś historię z kimś zaczyna. Mają dwójkę małych dzieci. Ona, straciła trochę na atrakcyjności, była pewna swojej pozycji?