Pół dnia w kafejce

I znowu pół dnia w kafejce. Powoli zaczyna to być drogie, ale mogę sobie na to pozwolić, tym bardziej, że dobrze mi się tu pisze. Wiadomo, miałbym coś może bardziej sensownego do roboty, ale albo nie umiem się za to zabrać, albo wolę się moimi "problemami" zająć.
Nie mam ochoty odurzać się codziennie w pracy kawą, i tak już do końca życia? Czy może do kiedy? Nawet mi się hamulce w samochodzie same naprawiły, nie, żeby były całkiem zepsute, tylko wspomaganie siadało. Wyczytałem w internecie co można zrobić, próbowałem, nie udało mi się, bo nie miałem odpowiedniego klucza, potem miałem klucz, ale nie udało mi się odkręcić. Więc pogrzebałem papierkiem w jednym adapterze no i od razu było gorzej. Próbowałem jeszcze raz odkręcić, za chiny. Więc popsikałem ten adapter czymś, żeby może kiedy puściło, i na drugi dzień hamulce działały. Ciekawe, bo w sumie, to może to co papierkiem robiłem, odetkało się? A może mam cudowne ręce, jak w Shiatsu, którego mi się ostatnio wcale nie chce robić. A musiał bym, żeby wreszcie ten kurs skończyć. Ale nie mam ochoty się zmuszać, póki co, to nie mam ochoty na takie kontakty.
-->
A lęki dalej zalewają mnie falami gorąca, tyle, że łatwiej mi z tym, bo kiedyś nie wiedziałem, co się dzieje, teraz przynajmniej wiem ;)

Komentarze

  1. Sleepwalker5 lutego 2010 00:06

    Ja ostatnio odkryłam mój lęk. Po prostu boję się rzeczywistości a myślałam, że jestem nienormalna i muszę zacząć się leczyć. Chociaż teraz powinnam zacząć się leczyć tylko nie wiem jak. Nie potrafię wrócić do rzeczywistości.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej