Wieczór

Tu już wieczór, za szybami oblodzone drogi. Ja siedzę tutaj, w moim grubym swetrze z kapturem, z grubej wełny. Jakoś bez muzyki tu dzisiaj, trochę jak na hali dworcowej, w drugim kącie siedzi ktoś z komputerem, tym razem, jakby młodsza wersja tego, który siedział tu przed tygodniem. Czasami słychać trzeszczenie głośników, bo obsłudze nie chcę się muzyki włączyć. Słychać, jak czyści coś, zbiera się powoli do zamykania, choć w soboty, przed 12 raczej nie zamykają. Na moim stole świeca, czasami jej płomień zachybocze. Gdyby to było 500 lat temu, to stoły pewnie by były toporne, pewnie by bardziej czuć było wszystkim, było chłodniej, bo nie było podwójnych okien, gdzieś może palenisko, czy coś w rodzaju kominka. Jakoś trudno mi sobie wyobrazić, żeby obsługa, z dużym dekoltem, jak w niektórych grach komputerowych, czy filmach, klientów obsługiwała. Raczej może mała, trochę pokurczona, zmęczona, ale, kto wie. Tu w każdym razie obsługuje student nauk społecznych, czy czegoś, może politologii. światło jest przyciemnione, ale głośne huczenie lodówki z ciastkami, czy może zmywarki do naczyń przypomina mi raczej poranki po imprezach.
Ja nawet trochę porobiłem coś dzisiaj.  Stwierdziłem, że ..., w sumie, to chyba nic nie stwierdziłem, a może to, że mi pisanie o mojej przeszłości powoli chyba zaczyna dobrze robić.
Po ulicach biegają dinozaury, mają grube łapy i łuskę, pewnie jak krokodyle, czy aligatory, wcale nie są zimne i oślizgłe, ale ciepłe, trochę gładkie, trochę chropowate i nawet przyjemne w dotyku. Trochę, jak znoszona kurtka lotnicza. Miałem kiedyś taką, ale była mi za duża. A dinozaury, jak to dinozaury, nie mają tu nic do jedzenia, więc pewnie ich już tam nie będzie, jak stąd wyjdę. A szkoda :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej