Miły dzień

Byłem w Polsce przez jeden dzień, po prostu zabrałem się z J i B do fryzjera, to znaczy, one jechały do fryzjera, a ja stwierdziłem, że co mam w sobotę w domu siedzieć, albo iść na nudną imprezę, jak mogę miło czas spędzić. Jak wracaliśmy, to mgła była niezła i J nie za bardzo wiedziała, jak włączyć przeciwmgielne, więc dwa razy przypadkowo całkiem wyłączyła światła, jadąc ponad 100 na godzinę ;)
Mam dosyć dobrą herbatę, i jeszcze trochę ciacha z Polski i w robocie jakoś lekko było, bo na czterech szefów było tylko dwóch, z tego jeden chory.
Byłem się wczoraj powspinać i zamiast z D wspinałem się z chłopakiem K. Nawet zacząłem wchodzić w jakąś 8-kę. Naprawdę polubiłem chodzenie pod sufitem, to znaczy, na tyle, na ile mi sił starczy.
Myślę czasami o NB, ale, takie życie. Czasami myślę sobie po co żyję, czasami piję za dużo kawy i miesza mi się od tego w głowie.
Teraz napisała do mnie jakaś, która jest ponad 10 lat młodsza ode mnie, bo dostała mojego maila od fryzjera, bo J chciała, żebym go dał. Nie wiem na co mi to, ale czasami mogą ciekawe kontakty powstać. Jak sobie piszę smsy z Indonezyjką, który mieszka 700 kilometrów ode mnie, to mogę też maila do kogoś posłać, kto mieszka 500 km stąd.
Przed zaśnięciem myślę sobie jeszcze o drogach, które na ściance robiłem, przypominam sobie pojedyncze ruchy. Kiedyś myślałem tak o surfowaniu. Do dzisiaj mam głowie moją najfajniejszą falę, gdzieś tam po drugiej stronie ziemi, z misiami koala w pobliskim lasku, z dziewczyną na plaży.
Ktoś mi się kiedyś zapytał, czy nie boję się śmierci. Nie wiem w sumie. Pewnie się boję, nie wiem.
Nawet trochę posprzątałem w sypialni dzisiaj.
"U mnie można jeść z podłogi."
"Tak czysto masz?"
"Nie no, zawsze się coś na niej do jedzenia znajdzie" ;)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej