Wstrzasy

Napisał do mnie ojciec NB, którego tez zna, tak pozdrowił i napisał jeszcze, że NB ma mieć córkę w kwietniu. Nie wiem, ale poczułem bardzo nieprzyjemne uczucie, cos, jakby mnie ktoś poraził prądem, przepłynęły przeze mnie małe bolesne strumyczki, unieruchamiając na moment mój mozg, powodując bezradność i smutek, cholera wie, trudno to opisać, ale nie bylo to przyjemne. Mam dosyć tej całej historii, powoduje ona, ze mam dosyć całego świata.
Nie jest to nic nowego, ale nie musi tak być.
---
W sumie, to coś taki sobie dzień. Za dużo kawy wypiłem i zamiast pójść się wspinać poszedłem na jakiś work-shop. Coś mam zły humor ostatnio, to znaczy, smutny i przygnębiony. Może sobie za dużo pytań zadaję, może mi po prostu samotność doskwiera, może mam depresję, może chciałbym po prostu umrzeć. Ale czasami to myślę sobie, że chciałbym po prostu pokazać, jak jest mi źle. Ale czy jest mi źle? Czy jest mi dużo gorzej niż wielu innym? Wiem, że na niektóre rzeczy bardzo reaguję, bardziej niż inni, na niektóre pewnie mniej. Więc jaki z tego wniosek? żaden. Gryzie mnie to wszystko. Potrafię zrozumieć dlaczego ktoś się zabija, albo dlaczego ktoś bierze giwerę i strzela do ludzi na ulicy. Jakaś część mojej głowy reaguje jakoś tak, inna, ta inna jest racjonalna.
Wiem, że brakuje mi kogoś bliskiego. I moje lęki, niepokój, który mnie czasami cały dzień trzyma. Nie odpisałem ojcu NB, nie wiem, czy mu kiedyś odpiszę, po co mi ten ból. Wolę od niego uciekać, to zdrowsze :)

Komentarze

  1. Sleepwalker22 stycznia 2011 01:34

    Ja poczułam coś takiego gdy się dowiedziałam, że O (moja pierwsza miłość) bierze ślub.

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish22 stycznia 2011 14:12

    Eh, życie ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej