Gorączka znowu

Dlaczego tu piszę? Bo kiedyś wyczytałem, że to pomaga, a teraz, to przyzwyczajenie. Właśnie wyczytałem, że Ronny O Sullivan ma depresję. To znaczy, od kiedyś tam. Facet jest genialnym graczem Snookera
http://www.youtube.com/watch?v=btmB-p_0QFg
Mnie gonię moje lęki, nie jestem geniuszem, nawet nie wiem, czy mam depresję. Zastanawiałem się wczoraj, czy dzisiaj rano, czy dalsze życie ma sens. Mam chyba znowu gorączkę, ale to raczej jakiś stres. Udało mi się wykręcić od odwiedzin u kogoś. Tak sobie żyję, z dnia na dzień, czując czasami nacisk na skroniach, uciekając od czegoś, zatrzymując się i próbując walczyć. Czasami każdy krok jest trudny, samotność mnie przytłacza, czuję się zamknięty w klatce. Mam wrażenie, że za dużo jem, bo jestem na granicy otyłości, według BMI.
Za to wczoraj dobrze mi się wspinało, choć byłem nie całkiem w formie. Ostatnio zaczynam wchodzić w 7-ki.
Ciekawe w sumie, jaki wpływ miało moje dzieciństwo na moje życie. Wiem, czasami mam dołek, trochę gorączki, może dlatego też, że muszę trochę papierkowej roboty w domu zrobić. Uciekam chyba od moich myśli. Czasami zaboli mnie wspomnienie o NB, przypomni mi się jakiś kraj, w którym żyłem. Ale nie jest mi tak okropnie, jak wtedy, gdy uciekałem od siebie samego, czasami biegnąc przed siebie, lub odurzając mocną herbatą, czytając książki, do bólu głowy. Mam po prostu dołek, jeden, z tych gorszych dni.

19.38. Noc się zbliża, ciekawe, czy jutro będę zdrowszy. Muszę z samochodem do przeglądu i do pracy.
Dokończyłem czytać "Niebezpieczna Kochanka", Murakami, choć nie wiem, jak ona się po polsku nazywa. Czytałem parę jego rzeczy po angielsku i bardziej mi się podobały. Ta książka trochę jakaś płaska, smuciasta, o nieszczęśliwej miłości.
Nie mam ochoty na nieszczęśliwe miłości.
Walczę o wyjście z klatki, bo co mi pozostało.
Głowa mnie boli, mam może gorączkę, ale nie mam termometru w domu. Za to mam wagę ;)

Komentarze

  1. Sleepwalker7 lutego 2011 00:40

    Ja według BMI jestem bliska niedowagi :) a Murakamiego nawet lubię choć zaczęło mnie wkurzać to wielkie bum, kiedy nagle wszyscy się nim jarali. Polecam Norwegian Wood. :)

    Słońca mi również brakuje. Mimo, że w tym potężnym wietrze czuć wiosnę to nadal na niebie nie widać słońca.

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish7 lutego 2011 23:42

    No właśnie, "Norvegian Wood" też mi się najbardziej, a znalazłem go przypadkowo w bibliotece, jak wiele innych książek ;) Właśnie widziałem, że coś go pełno leży po księgarniach ostatnio.
    Eh, słońce..., tyle go było w Australii ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej