Z zewnatrz

Denerwuje mnie fakt, ze tyle mysle o NB (narkotyk B) ostatnio, na przyklad dzisiaj. Patrzac na to z zewnatrz wiem, ze to nie ma sensu, myslenie o niej. I wcale tego nie chce. Ale cos mi sie zakodowalo w glowie, pomieszalo pewnie z jakimis wspomnieniami z dziecinstwa i zyje dalej w tym schemacie. Za oknem slonce, mnie cos dusi, lekki lek, czyli jak zwykle, i chodzi mi po glowie NB. Nawet nie wiem dokladnie co mi po tej glowie chodzi. Moze wspomnienia z czasu, jak bylismy nad jeziorem. Momenty z nia byly jakies niezwykle, jakby docierala bezposrednio do mojego serca, czyli do niektorych polaczen mozgowych, bo sercem raczej sie nie czuje. Serce po prostu szybicej bije, lub podchodzi do gardla.
Nie chce juz tego bolu, tesknoty. Ale i tak tesknie za czyms, czego nie ma, tak mnie wychowano, mowi literatura fachowa.
I tak sobie filozofuje. Za oknem slonce swieci, a ja siedze tutaj, zamiast rzucic sie w fali i surfowac, zapominajac o wszystkim. Ale ide sie powispinac, wiec tez przez moment zapomne o wszystkim, starajac sie nie odpasc ;)
Gryzie mnie duzo rzeczy z tego czasu. Zarowno to, ze nie bylem taki, jakim byl chcial byc, to, ze ona jest z facetem, majac z nim dziecko, z tym, ktory byl dla niej "pogotowiem seksualnym".
I meczy mnie jeszcze swiadomosc, ze moje leki ograniczaja mi moje zycie. Ze moglem moze byc z nia, gdyby nie te leki.
Ale ona w sumie nie chciala byc chyba ze mna. Gdy jechalismy razem do mnie, to powiedziala, patrzac mi w oczy "Nie wyobrazam sobie zycia z Toba". Wiec po co jechalismy do mnie? Dlaczego nie chciala, zebysmy po rozstaniu zerwali kontakt.
Moze dlatego, ze jej z tym lepiej bylo, wygodniej.
Z oknem slonce, a mnie gryza takie mysli, eh zycie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej