Dalekie kraje

J jest juz gdzies nad Am. Pld, a ja tu siedze i slonce swieci mi w twarz, co jest nawet dosyc przyjemne. Znajomosc z J okazala sie bardzo przyjemna, dala mi wiele ciepla i radosci, choc nie szaleje za nia tak, jak za NB (narkotyk B). Ale moze dlatego, ze J nie jest narkotykiem, jest przyjemniej. A teraz jej nie ma, zobacze ja moze dopiero w przyszlym roku, ale milych momentow z nia tak szybko nie zapomne, dodaja mi one troche sily, czy energii, czy jak to zwal. Inaczej niz z NB. Wiec dlaczego tak mysle o NB? Pewnie budzi ona we mnie jakis schemat zachowania, nawet chyba wiem jaki, ale nie chce mi sie tu rozpisywac, bo musial bym to najpierw dokladniej w glowie poukladac, zanim pogmatwanie cos sprobuje okreslic.

Komentarze

  1. zd27 października 2011 16:29

    może cierpisz na przypadłość idealizowania swojej pierwszej miłości/kochanki ?

    destrukcyjne to Twoje myślenie odrobinę, ten NB zatruwa Ci duszę i nie pozwala żyć własnym życiem.

    Zrób coś z tym.

    OdpowiedzUsuń
  2. yellowish27 października 2011 20:42

    Eh, żeby NB była moja pierwsza miłością lub kochanką ;)
    Ale lubię takie stwierdzenia, w dodatku kończące się poradą "Zrób coś z tym" ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. the-thin-line.blog.pl28 października 2011 15:36

    Miło jest sobie wspominać te miłę rzeczy któe miałes okazje z nimi przeżyć. Ale może NB jest ważniejsza?

    OdpowiedzUsuń
  4. yellowish30 października 2011 01:40

    NB może nie jest ważniejsza, ale jest kimś niecodziennym ;) Inaczej by może nie była Narkotykiem-B ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej