I'm walking away...

Lubię tą piosenkę "New Age". J nie odpowiedziała na maila. Napisałem jej smsa. Wczoraj gadaliśmy przez telefon, skończyła nagle. Ale potem mi napisała smsa, że przykro jej, ale tyle ma na głowie akurat. Fakt. Egzamin w czwartek, wróciła o 3 tygodnie później, niż planowała, wynajmuje nowe mieszkanie. Moja osoba jest gdzieś tam na liście, myślę sobie, ale nie wiem dokładnie na którym miejscu, czy łatwiej liczyć od początku, czy od końca.
Ale tak to jest, ja i kobity...
Za to zacząłem mówić sam do siebie. To ciekawe uczucie. Nie, żeby mi całkiem odbiło. Wyczytałem, że to podobno dobre. Wiadomo, werbalizacja tego, co się tam myśli, pomaga w uzyskaniu lepszej struktury, czego, postrzegania, rozumowania, podejmowania decyzji?
W każdym razie jest to ciekawe, gadanie do siebie samego.
Poza tym, to zdałem sobie sprawę jak bardzo uciekam od lęku. Czuję na przykład jak cały chodzę, jak mnie prawie, że boli, coś w środku, tak, że chciałbym krzyczeć na głos.
Albo czuję smutek.
I gdy myślę o jakiejś wymarzonej, nieobecnej, jak NB, czy ciepłem czasami jak J, to jest mi lepiej, zalewam endorfinami moje połączenia nerwowe i jest mi lepiej, na chwilę oczywiście, jak każdemu ćpunowi.
Więc mówię sobie "przeżyłem, nie zabija mnie to uczucie", i jakoś idzie dalej.
Widziałem miłą dziewczynę po paletkach, ona grała w siatkę.
Może ją jeszcze kiedy zobaczę. Zrobiło mi się potem oczywiście smutno, ale przeszło.
Tyle kurcze znam dziewczyn, w sumie, to tak. Kumpel mi znowu powiedział, że wspinam się z tyloma ładnymi dziewczynami, że mam podejrzaną renomę. To moja wina, że one się ze mną lubią wspinać? ;)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej