Nic nowego z NB

NB (narkotyk B) odzywała się i coś jej przeszło, tak samo, jak ją pewnie coś naszło ;) Mnie męczy niepokój, najchętniej bym uciekł z pracy, ale dokąd? Więc siedzę.
Jeszcze się do końca nie przeprowadziłem, ale mieszkam już w mieście, co ma swoje zalety, bo jest blisko do pracy. W sumie, to dziwne, bo może jakbym gdzieś do pracy na
stałe poszedł, to byłbym spokojniejszy? A może te rzeczywiście tylko lęki egzystencjalne, albo lęki z dzieciństwa?
Szkoda, że z NB nic nie wyszło, ale muszę iść dalej. Taki Ronin, to nie miał lekko, niektórzy umierali z głodu, przyłączali się do gangów, albo do piratów,
pod tym względem, to mam lepiej. Ciekawe, jak by to było, tak żyć z dnia na dzień, bez dachu nad głową. Potrafię być sam, to znaczy, nie jestem tak zdesperowany,
że na siłę kogoś muszę mieć, ale tak żyć jak Ronin?
Ciekawe, kiedy NB się odezwie, ja nie odezwę się pierwszy, bo już mi się znudziło. Szkoda energii, którą w to ładuję, jak w beczkę bez dna.
Nadłamałem drugą rakietkę, zauważyłem to, jak ją odpierałem w sklepiku, gdzie mi nowy naciąg zrobili. Pewnie zmiana techniki powoduje,
że rakietka nie wytrzymuje. Wiem, mam problemy, ale to już druga rakietka w ciągu miesiąca.
Kobieta by mi się przydała. Ale, ciekawe, co na to moje lęki, bo co powoduje, że jestem przez większość czasu sam?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej