Lubię poniedziałki (czasami)

Czytam sobie codziennie demotywatory i tam ludzie wiecznie narzekają na t0, że poniedziałek. Ja w sumie, to wolę może poniedziałek, od środy, bo w poniedziałek mam paletki, a za weekendami jakoś nie przepadam, jak siedzę w domu. Kiedyś nie lubiłem weekendów, bo musiałem je spędzać ze starymi, co oznaczało stres, czyli można było oberwać i tak dalej. I coś mi z tego zostało, bo jestem bardziej pozbierany w ciągu tygodnia, a może to po prostu depresja weekendowa ;)
Dzisiaj miałem parę rzeczy zrobić i mnie pukawka zaczęła boleć. Fakt, nie mogę się na sporcie wyżyć, nawet nie mogę jeszcze pompek robić. Mógłbym iść pobiegać, ale jak jest tak ciemno na dworze, to mi się nie chce. Chciałem pograć na gitarze, ale już się późno robi, idę spać, bo wolę wstać rano, jak ulice są jeszcze w miarę puste, jak się z domu wychodzi. Jadę koło parku, potem wjeżdżam powoli między domy. Fajny jest ten park, ma chyba 5 km w obwodzie, czyli można go dwa razy oblecieć, żeby się trochę zmachać. A ja raczej biegam jak opętany, zaczynam od interwałów, a potem po prostu biegnę, bo lubię, wtedy wszystko jest gdzieś daleko. Czasami tylko trudno się na to bieganie wybrać. Ciekawe, czy mi robotę przedłużą, w sumie, to nawet nie wiem, czy mnie to specjalnie rusza. Czasami mam wrażenie, że jestem daleko od moich emocji. A niezależnie od tego, to walczę codziennie z moimi lękami i tyle. Ciekawe, kiedy zapomnę o NB, pewnie, jak poznam jaką dziewczynę, choć nie jest to gwarancją, jak pokazuje historia.