Próby

Nadal czuję lęk, niepokój. Przychodzi on tak sobie, czasami na zebraniu, gdy nagle robię się zmęczony, nie w sposób naturalny, ale jakby mnie ktoś usypiał.
Chciałbym wreszcie dojść do tego, co i dlaczego, dogrzebać się do tego, co to powoduje.
Równocześnie staram się normalnie żyć. Dzisiaj cieszyłem się, że przychodząc do domu mam spokój, mogę uciec od wszystkiego. Byłem na ściance i gram dużo w paletki. Ciekawe, kiedy kogoś poznam. Brakuje mi wiary w przyszłość, tak sobie myślę. Próbuję zbudować jakiś swój świat. Postanowiłem sobie, że będę codziennie trochę z moimi papierami robił, żeby mnie na koniec miesiąca nie przysypały. 15 minut dziennie, choć wydłuża się to. Mniej myślę o NB (narkotyk B), ale myślę, że dopóki kogoś nie znajdę, to będę o niej myślał.
Za pół roku może Australia na parę miesięcy. Co potem, nie wiem. Pamiętam, jak kiedyś żyłem z dnia na dzień, każdy dzień bolał czasami. Teraz czuję "tylko" lęk, albo smutek, ale istnienie tak nie boli. Codziennie staram się rozmawiać z samym sobą, tym kawałkiem z przeszłości, wewnętrznym dzieckiem. Gdy gram w paletki albo się wspinam, to zapominam o wszystkim. Ano, trzeba walczyć dalej, szukać i próbować.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej