Should I stay or should I go...

Tak się zastanawiam nad tą Australią i coraz bardziej mi się ten pomysł podoba. To znaczy, walczę z sobą. Z jednej strony raz się żyje i myślę, że jakbym tam pojechał, to został bym na dłużej, a z drugiej strony, to czuję się tu jakoś bezpieczniej. Mam w miarę stałą robotę, póki co i wiem gdzie jestem, co się dzieje. Ale męczą mnie lęki i czasami tęsknię trochę za morzem, czy naturą. Tu ona też jest, ale jest inaczej. Tam było słońce, czasami za dużo. Myślę, że to może nie tyle kwestia lęku, ale ..., nawet nie wiem czego. Może się już wywędrowałem. Kiedyś powiedziałem, że teraz podróżuję wewnątrz siebie.
Idę dzisiaj na paletki do klubu, gdzie grają lepiej. Ciekawe, czy mi pozwolą grać, bo to niby tylko dla tych, co są w drużynach, choć prowadzący dla amatorów powiedział, że też można iść tam, gdzie gra 3-5 tej drużyny.
Nie wiem co zrobić. Fajnie by było tak pojechać, powłóczyć się tam. Kiedyś myślałem sobie, że jak będę miał raka, albo będę się chciał zabić, to pojadę na urlop i wydam tam trochę kasy i wtedy zobaczę, czy ciągle jeszcze chcę się zabić. W tym momencie żyję trochę jak zombi, mam takie wrażenie. Kiedyś robiłem dużo więcej, potem gdzieś utknąłem, chyba po śmierci mojej mamy.
W tym momencie nie trzyma mnie tutaj żadna dziewczyna. Tak też w sumie trochę chciałem. Chciałem zakończyć "nieszczęśliwe miłości" i NB (narkotyk B) jest ostatnia na mojej liście. Dziewczyny żyją dalej, jak żyję trochę, nawet nie wiem jak.
Chiński idzie mi cholernie powoli. Mam wrażenie, że mi nic do głowy nie wchodzi, ale też mało się go uczę. Zamiast coś robić, to często uciekam, w seriale. Bez sensu.
Ale, takie życie, szukam dalej drogi. Chcę znowu więcej o dzieciństwie popisać, bo to jednak chyba pomaga.

Komentarze

  1. ~walk.11 lutego 2013 22:24

    może jednak wykorzystaj to, że jeszcze możesz się ruszyć, coś zmienić. każdy boi się zmian i aktualne miejsce, nawet złe to jednak bezpieczne miejsce.. tylko jeśli nie teraz to kiedy? i czy będziesz mocno żałował, że jednak nie wyjechałeś?
    ja też marnuję mnóstwo czasu na serialach.. co jakiś skończę oglądać, to ktoś mi poleci następny;) ale póki co się trzymam i staram więcej czytać..

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Sofia12 lutego 2013 00:35

    Człowiek zawsze będzie się obawiał tego co nieznane... Tak więc nic dziwnego, że i Ty masz takie odczucia... Sama nie wiedziałabym co zrobić będąc na Twoim miejscu , jednak nie wiem czy w Twoim przypadku, to co nieznane nie okazałoby się "poszerzeniem horyzontów" , które pomóc by mogły ustabilizować Twoje lęki. Opcje mogą być dwie, albo będzie świetnie i w końcu spokojnie "odetchniesz", albo... Dałoby Ci to jednak jakąś szansę na dalsze poznanie samego siebie.... a być może właśnie odmianę... I może spotkałbyś kogoś z kim w końcu czułbyś się dobrze :) Czego Ci życzę :)Miłego wieczoru i powodzenia !

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Romantyczka14 lutego 2013 14:11

    Właśnie, życie mamy TYLKO jedno... Więc może powinniśmy czerpać z życia, to co najlepsze, bo drugiego takiego nie dostaniemy... Wydaje mi się, że zamierzasz znaleźć w życiu coś, co będzie Ci przynosiło radość i nie chcesz być uzależniony od nikogo ani niczego... To chyba dobrze.... Boisz się, ale ... szukasz wciąż drogi - życzę Ci, żebyś znalazł ja za najbliższym rogiem ;)

    "Okres dzieciństwa nie trwa od momentu narodzin do chwili osiągnięcia pewnego wieku. Nie jest tak, że dziecko dorasta i odkłada na bok swoje dziecięce sprawy. Dzieciństwo to królestwo, w którym nikt nie umiera."

    Powodzenia :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej