Amygdala, Cortex no i tygrys

Piszę nowy wpis, bo jak mam za dużo komentarzy na poprzednim, to nie pojawia mi się link "odpowiedz"... Mógłbym odpowiadać bezpośredni z panela administracyjnego, ale, jakoś to wtedy dziwne  i niewygodne ;)
Co do Australii, to może jest tam trochę dziwnych żyjątek, ale za to jest masa przestrzeni, gdzie nie ma ludzi, którzy się chyba wszyscy w wodzie, czy na plażach zbierają ;) a przynajmniej na wybrzeżu.
Dlaczego złe nawyki, czy schematy nie znikają, gdy się o nich wie? To było by marzenie każdego muzyka, czy sportowca, żeby móc swoją technikę poprawić tylko poprzez świadomość błędu i informację o tym, jak powinno się coś poprawnie wykonywać. Głowa uczy się, powstają połączenie między komórkami i im więcej tych połączeń, tym większa tendencja, żeby jakiś określony ruch, czy zachowanie w określonej sytuacji powtórzyć. To jak przekręcanie klucza w zamku. Odruchowo przekręca się go we właściwą stronę, po tym, jak się to ok. 1000 razy zrobiło, czyli przez 2 lata, prawie codziennie, wychodząc i wracając do domu ;) I trwa, zanim człowiek się tego oduczy, gdy nagle zmieniło się zamek do drzwi na inny, albo człowiek się przeprowadził. Czasami idzie to bardzo szybko, gdy jest trochę stresu. Ja tak miałem w Australii, bo wajcha do wycieraczek jest przy kierownicy tam, gdzie kierunkowskazy w Europie (oprócz GB ;). Zamiast włączyć kierunkowskaz włącza się wycieraczki, ale szybko to przechodzi. Tyle, że jak wróciłem do Europy, to musiałem się czasami zastanawiać po której stronie ze skrzyżowania zjechać, szczególnie, gdy byłem zmęczony i trochę ciemno.
Amygdala (brzmi jak migdały) dostaje jakiś impuls i reaguje na niego. List zawsze był stresem, to ciach, "list to znaczy stres, to znaczy, trzeba tych hormonów nawrzucać do krwi". Wiadomo, w pamięci jest gdzieś odłożona informacja, że ten list z teraz, to inny, niż ten list z kiedyś. Ale to jest w Cortexie, czyli korze, jak na drzewie. Zanim Amygdala, która jest w rdzeniu skontaktuje się z korą, to już dawno człowiek jest napchany adrenaliną, czyli hormonem stresu. A w dodatku, gdy jest za dużo stresu, to często się czegoś nie zapamięta, wydarzenie jest schowane, ucieka się od rzeczywistości.
Dlatego ta Amygdala nawet nie wie, że list jest związany z przeszłością, ze złymi wydarzeniami wtedy. To jak zobaczyć tygrysa, zbyt blisko, tygrys pogoni, ale mu się znudzi, czy co i nie zagryzie. Wtedy, gdy zobaczy się coś żółtego, w krzakach, od razu system mówi "coś żółtego, to pewnie tygrys", i adrenalina znowu podskakuje. Nawet jak się wróciło z Afryki i siedzi w parku na ławce, a to co po krzakach biega, to dzieciak w żółtym płaszczyku. Co ja wtedy robię? Staram się mówić Amygdali "to żółte, to dzieciak, a to uczucie, ono należy do sytuacji z tygrysem". I jeszcze, jak mam ochotę, to mogę sobie wyobrazić, że głaszczę tygrysa. Albo maluję wzorki na liście.
świadomość czegoś jest na pewno potrzebna, to podstawa, czasami, do zmian. Tyle, że gdy nadchodzi impuls, związany z niebezpieczeństwem, to Amygdala często nie zagląda do Cortexu, czyli do biblioteki. Jak i człowiek, gdy widzi, że mu się jajecznica zapaliła na patelni, nie idzie do półki z książkami, albo nie wchodzi w internet, żeby zobaczyć co wtedy, jakie jest optymalne rozwiązanie, ale wrzuca szybko patelnię do zlewu i zalewa wodą.
Gdy chce się poprawić technikę w sporcie, to trzeba to ćwiczyć nową technikę, starać się używać tej "nowej", a nie tej "starej". Czasami to frustrujące i bolesna, jak się przegina. Mnie kumpel powiedział, że nikt już nie biega "przez piętę", sprawdziłem i poszedłem biegać przez "śródstopie". Po 7 kilometrach ciachnęło mi lewą łydkę, tak, że bolała jak chodziłem. Ostrzegali w internecie, żeby ostrożnie. Ale, ... tak się fajnie biegło ;) I tak, że nie starałem się dobiec do końca, jak kiedyś, ale szedłem. Wniosek, człowiek z czasami czasami coś tam zmądrzeje.
Ja wracam do przeszłości codziennie, wieczorem, gdy czasami czuję niepokój, rozmawiam z moim wewnętrznym dzieckiem, w sumie, to bardziej chyba monolog, wpadło mi teraz do głowy. Mówię sobie, że jestem bezpieczny. Wracam do uczucia z kiedyś, czuję je trochę i równocześnie mówię sobie, że to jest kiedyś, a teraz czuję co innego. W sumie, to zauważyłem, że dużo rzeczy się zmieniło, od kiedy tak robię. Przeważnie piszę bloga dla siebie, ale tym razem napisałem go jako w pewnym sensie odpowiedź, patrz wyżej ;) Nie znaczy to, że go jeszcze raz przeczytam i poprawię, może jutro.
Nie uważam też, że to na 100%, czy ileś tam poprawne, po prostu piszę, jak to w miarę rozumiem.