Dokąd uciec?

Taki dziwny okres przed wyjazdem. Najchętniej bym już tu nie wrócił. Ale, czy gdzie indziej było by mi naprawdę lepiej? Gdybym wiedział, to bym nie wrócił, ale zdarzało mi się już spędzać samemu Sylvestra na plaży. Nie dlatego, że nikogo nie znałem, ale, jakoś nie wiem. Wiem, jakie to uczucie, gdy ciemność i pustka jakoś wciąga, gdy trudno jest oddychać, gdy nie wiadomo, co ze sobą zrobić, dokąd uciec, bo nigdzie się nie da. Chyba, że w narkotyki. Bo jak inaczej uciec od samego siebie? Sport, filmy, seks, objadanie się, tęsknota, za jakąś nieosiągalną niebiańską istotą? Kiedyś powiedziałem sobie, że NB (narkotyk B) będzie ostatnim związkiem, w który się pcham, mimo, że on cholernie boli. Wystarczy, że mnie bolą mięśnie od sportu, a palce u nóg od butów od wspinaczki ;)

Komentarze

  1. Prince of Pain27 czerwca 2013 20:40

    Faktycznie... trudno uciec od samego siebie. Cokolwiek zrobisz i tak się czujesz w środku pusty, czegoś brakuje, dążysz do czegoś sam nie wiesz czego, trudno jest zaznać ukojenia.
    Chyba, że w narkotyki.
    Wspaniale to ująłeś. Powinienem wstać i bić brawa, gdyż to właśnie moja ucieczka... Ehh
    Niemniej sport to też dobry sposób. Wystarczy porządnie się zmęczyć, aby wyłączyć na chwilę myślenie.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish27 czerwca 2013 23:45

    Powinienem zdjąć kapelusz i się ukłonić ;)
    Ja uprawiam sport po części dlatego, że mi to dobrze robi, mhmm, czasami przeginam, ale, ...
    Ja staram się złapać kontakt z moim wewnętrznym dzieckiem, czyli powrócić do pochowanych emocji z przeszłości. Wtedy też wypełnia się trochę tej pustki, czegoś takiego doświadczam. Może posiadanie własnych dzieci też może pomóc, ale jak widać, gdy się człowiek rozejrzy, to wielu to nie pomaga.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Poradzesobie28 czerwca 2013 20:05

    Eeeee.... Nie...... Wydaje mi sie, ze dzieci nie uzdrawiaja, nie rozwiazuja problemu pustki. Mysle, ze nawet moze byc wrecz przeciwnie: powolanie na swiat nowego czlowieka, jesli jeszcze nie jestesmy sami z soba poukladani, moze nas jeszcze bardziej rozwalic.
    Tak samo zreszta jak plonna jest nadzieja na to, ze jesli zakochamy sie to ta druga osoba albo raczej nasza milosc do niej badz jej milosc do nas uleczy nasze rany i zasypie nasze dziury, i ze wreszcie bedziemy szczesliwi. Mysle, ze spokoj, radosc i szczescie najpierw trzeba miec w sobie. Dopiero na tym mozna zbudowac szczesliwy zwiazek.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej