próbując zmienić coś w mojej głowie

Dzień jak co dzień. Trochę się dusiłem dzisiaj, bo chciałem parę rzeczy zrobić, a przynajmniej jedną. Zrobiłem, to znaczy, wyjąłem akumulator z samochodu, żeby go podładować. W robocie, jak się już za coś wezmę, to jakoś idzie, najtrudniej się za coś wziąć.
Wracając do domu na rowerze powtarzałem sobie "akumulator", "akumulator". Jakiś padnięty jestem, jeszcze mam zakwasy, bo prawie codziennie sport, to znaczy, oprócz dzisiaj. Ale, czasami nie zastanawiam się po co, czy dlaczego, po prostu walczę, z zasady i wiem, że jak nie będę walczył, to nie będzie lepiej. Walczę z lękami. Tak sobie czasami pomyślę, jakie miałem popieprzone dzieciństwo, dlatego wracam do niego, próbując zmienić coś w mojej głowie.

Komentarze

  1. Prince of Pain30 sierpnia 2013 15:22

    I dobrze, że starasz się walczyć z lękami. Wszystko siedzi w naszej głowie jak to mówią ;)
    Ps. Doskonale wiem, że najtrudniej się zmotywować żeby zacząć...ale potem jest już z górki ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish30 sierpnia 2013 17:15

    Ano, to w sumie ciekawe, że są takie barierki ;) Powiedzmy sobie, najtrudniej jest się zmotywować, a potem jest przeważnie, bo nie zawsze, łatwiej ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Prince of Pain30 sierpnia 2013 18:08

    W pełni się z Tobą zgadzam, że podczas depresji człowiek zajmuje się tą "mroczniejszą" stroną świata i życia. Osobiście nie wierzę w żadnego Szatana, gdyż jestem ateistą ;)
    Ale niemniej jednak opisuję ten sen, bo podejmowane przez ludzi próby interpretacji są bardzo interesujące :)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish31 sierpnia 2013 09:22

    Fakt, interpretacje mogą być ciekawe :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej